Dat de Bell Huey-helikopter nog volop in actie is, bewijst dit filmpje.
Wie dacht dat er van de Bell Huey-helikopter – bekend van de Vietnamoorlog – hooguit nog enkele museumstukken zijn, heeft het mis. De uiterst moderne UH-1Y Venom van het U.S. Marine Corps is springlevend, én gevaarlijk. Dat laatste kun je goed zien in het onderstaande filmpje; de UH-1Y is een vuurspuwend monster, of beter gezegd: een zeer effectief wapenplatform.
Huey ‘helicopter gunships’
De eerste exemplaren van de UH-1Y Venom kwamen in 2008 in dienst bij het U.S. Marine Corps. Het toestel is een verre nazaat van de eerste UH-1-series, de helikopters van de Amerikaanse strijdkrachten die snel faam maakten in Vietnam, en de bijnaam Huey kregen.
Tijdens en na de Vietnamoorlog verschenen er talloze militaire en burger-varianten van de Huey, waaronder zogeheten helicopter gunships. Deze versies zijn zwaar bewapend met machinegeweren en raketten, en kunnen grondtroepen bijstaan op het slagveld met hun enorme vuurkracht. De UH-1N was zo’n versie bijvoorbeeld.
Een moderne Bell UH-1Y en een AH-1Z Cobra vliegen naast elkaar. De toestellen zijn aandrijftechnisch voor 85 procent gelijk; zo zijn de staartstukken identiek. Op het slagveld vullen ze elkaar goed aan en worden vaak samen ingezet.
Moderne UH-1Y Venom
Door het Huey-programma constant te moderniseren hebben de Amerikanen met de UH-1Y Venom nu een modern en krachtig wapen. De basis van de oude Huey is nog goed te herkennen en is daarmee een tijdloos ontwerp gebleken. Technisch gezien is de UH-1Y echter een totaal andere helikopter geworden.
Zo is de nieuwe ‘glazen’ cockpit uitgerust met de modernste avionics, grote beeldschermen, en moderne radar en waarschuwingssystemen. De topsnelheid is omhoog gegaan van 250 naar meer dan 300 kilometer per uur en de vliegactieradius is 1,5 keer zo groot geworden.
Opvallender is echter misschien de nieuwe rotor. Waar de oude Huey een rotor met twee bladen had, heeft de UH-1Y er één met vier bladen van composietmateriaal. Die bladen kunnen een inslag weerstaan van zware munitie, tot 23 millimeter. Daarnaast is de UH-1Y uitgerust met sterkere motoren en overbrengingen. (De eerste versies uit de Vietnamtijd hadden slechts een enkele motor).
Een uiterst moderne ‘glazen’ cockpit (glas vanwege de moderne beeldschermen) siert de Bell UH-1Y. Er is plaats voor twee piloten en daarachter nog eens maximaal acht bemanningsleden en/of passagiers.
Zwaar bewapend
Aan de romp van de UH-1Y zitten zogeheten winglets waarop 70 mm Hydra 70-raketten of APKWSII-raketten kunnen worden gehangen. Aan boord van de helikopter zijn twee bevestigingspunten voor zware machinegeweren. De helikopter kan bovendien zogeheten flares afvuren die hittezoekende raketten van de vijand op een dwaalspoor brengen.
Bemanningsleden kunnen tevens vanuit de helikopter vanaf hun schouder raketten afvuren op doelen op de grond. De stoelen van de UH-1Y zijn crashbestendig en de brandstoftanks zijn zo ontworpen dat een kogelgat zich vanzelf sluit. Daarnaast kan het landingsstel tegen een stootje.
U.S. Marine Corps
De UH-1Y Venom volgt de UH-1N op uit het begin van de jaren zeventig, waarvan de laaste exemplaren in 2014 definitief buiten dienst werden gesteld. Het U.S. Marine Corps ontvangt in totaal 160 nieuwe Venoms, of Yankees, zoals ze ook wel genoemd worden vanwege de letter Y. Het U.S. Marinecorps, een elite-eenheid binnen de Amerikaanse marine, is de enige eenheid binnen de Amerikaanse strijdkrachten die met de UH-1Y vliegt.
Bronnen: Bell Helicopter, Popular Mechanics
Beeld: Bell Helicopter