Maker en TU-onderzoeker Rolf Hut vraagt zich in zijn KIJK-column af waarom niemand bezig is met het bouwen van zelfrijdende bedden.
‘Houd uw handen binnenboord gedurende de rit.’ Na de honderdste waarschuwing rijden we eindelijk weg in de ratvormige karretjes van Ratatouille, een van de nieuwste attracties in Disneyland Parijs. Terwijl zoonlief Luuk vooral de 3D-effecten ontwijkt, zijn mijn vrouw en ik meer onder de indruk van de karretjes zelf. Die rijden zonder rails een perfecte route door de attractie heen: zelfrijdende auto’s vermomd als ratjes!
Zelfrijdende bedden
En daar valt bij mij een kwartje: waarom zou een zelfrijdende auto de vorm van een auto moeten hebben? Als we op een zelfrijdend platform een rat kunnen bouwen, kunnen we volgens mij veel gekkere, leukere, nuttigere varianten maken!
Voorbeeldje. Ik haat opstaan. Zou het niet geweldig zijn als mijn bed mij al slapend naar werk zou rijden? Dat garages slaapkamers worden waar de zelfrijdende bedden naar buiten rijden als het daar tijd voor is? En dat je niet merkt dat je in de file staat omdat je je nog een keer omdraait?
Het zou dan wel fijn zijn als ik bij aankomst even kan douchen. En een ontbijtje pakken. Dat vergt nogal wat aanpassingen op mijn werkplek en ik verwacht niet dat dat gaat gebeuren. Jammer.
Ziekenhuizen
Maar er is een domein waar zelfrijdende bedden nu al nuttig kunnen zijn: ziekenhuizen! Verplegers zijn dan niet meer de helft van hun tijd bezig bedden door gangen te duwen. Het bed weet zelf dat meneer Hut om 9.29 uur in operatiekamer 3 moet zijn. En oma’s bed rijdt haar naar de bezoekhal zodat je kunt vragen hoe het met haar gaat zonder het gekerm van de patiënt naast haar.
Eenmaal buiten Ratatouille google ik even: de ratjeskarren wegen 2,5 ton per stuk en kosten meer dan een half miljoen per stuk. Het zal dus nog even duren voor de eerste zelfrijdende bedden door ziekenhuizen zoemen. Maar wat nu een fortuin kost, is over vijftien jaar betaalbaar. Dus als Luuk later zijn oude man komt opzoeken, zoem ik hem in mijn zelfrijdende bed tegemoet!
Rolf Hut vraagt zich elke maand in een KIJK-column af waarom een bepaald ding nog niet bestaat. Deze column verscheen in KIJK 9/2016.