Wetenschappers hopen de wereld een beetje schoner te maken door kernafval om te zetten in batterijen. Maar zal dat ook lukken?
Bij het opwekken van kernenergie komt een hoop nucleair afval vrij. En opslagmethodes uit het verleden blijken lang niet altijd zo veilig als voorzien. Dus wat te doen? Onderzoekers van de University of Bristol zijn creatief bezig geweest om bij te dragen aan de oplossing van dit probleem. Ze willen het kernafval inkapselen in een diamant om het om te toveren tot een batterij.
Hoe zou dit in zijn werk gaan? De nucleaire deeltjes gaan een interactie aan met het kristalrooster van de diamanten, wat elektriciteit opwekt. De diamant moet vervolgens worden voorzien van een speciale coating die dient als nucleair schild om je niet te veel bloot te stellen aan het schadelijke kernafval.
Kernafval
Op dit moment hebben de wetenschappers een prototype diamantbatterij gemaakt met behulp van nikkel-63. Dit instabiele isotoop heeft een halveringstijd van 100 jaar, wat betekent dat het 50 procent van zijn vermogen zou leveren in 100 jaar.
Maar de onderzoekers zien een betere kandidaat in koolstof-14. Deze isotoop willen ze uit grafietblokken van kerncentrales halen en heeft een halveringstijd van maar liefst 5730 jaar.
Duur
Een batterij die 5730 jaar meegaat? Fantastisch! Maar zo ver is het nog lang niet. Allereerst moeten we een slag om de arm nemen wat betreft het nieuws, aangezien er geen peer-reviewed paper van is verschenen. Ook hebben de onderzoekers nog niet aangetoond dat koolstof-14 daadwerkelijk werkt in de batterij.
Daarnaast is diamant duur en gaat het niet over grote hoeveelheden energie die worden opgewekt. Of en welke apparaten in de toekomst van de batterij zullen profiteren, blijft vooralsnog dus de vraag.