[UPDATE] Zojuist is bekend geworden dat de patiënt drie maanden voor de publicatie van deze studie al was overleden. De Franse onderzoekers hebben dit bewust verzwegen. Naar eigen zeggen omdat de familie van de man dit wilde, maar andere neurowetenschappers twijfelen aan deze reden en vermoeden dat de onderzoekers het ook hebben stilgehouden om hun resultaten niet te vertroebelen. Meer erover lees je in De Volkskrant.
Franse wetenschappers claimen dat ze meer bewustzijn hebben gecreëerd bij een vegetatieve patiënt. Maar er zijn vraagtekens bij het onderzoek te zetten.
In 2001 raakte een – nu 35-jarige – man betrokken bij een auto-ongeluk. Hij liep daarbij veel hersenschade op en sindsdien verkeert hij in een vegetatieve staat (of zoals het tegenwoordig wordt genoemd: niet-responsief waaksyndroom). De man vertoonde geen signalen meer van bewustzijn. Maar door een kastje in de borst is daar nu verandering in gekomen, claimen wetenschappers in Current Biology.
Minimaal bewustzijn
Met het kleine apparaatje wordt de hersenzenuw nervus vagus – een belangrijke verbindingszenuw tussen het brein en andere delen van het lichaam – gestimuleerd met elektrische stroompjes. De zenuw vervoert de signalen die door het implantaat worden afgegeven naar de hersenen. Niet bepaald een nieuwe techniek overigens. De therapie wordt al langer toegepast bij mensen met epilepsie.
Een maand nadat het kastje bij de patiënt was ingebracht, zo melden de onderzoekers, zag je een verandering bij de man. Zijn ogen draaiden zich naar mensen die aan het praten waren en de man kon met zijn ogen een bewegende spiegel volgen. Ook verwijden zijn ogen wanneer er iemand naar hem toe komt en glimlacht hij bij het horen van zijn favoriete muziek.
Ook laten de Franse wetenschappers weten dat energieverbruik in bepaalde hersengebieden is toegenomen. De patiënt is volgens hen van een vegetatieve toestand naar een staat van minimaal bewustzijn gegaan.
Haken en ogen
Hoe veelbelovend dit ook klinkt, er zijn sceptische geluiden te horen van neurowetenschappers die niet betrokken waren bij het onderzoek. Zo merken ze terecht op dat het gaat om een onderzoek met slechts één persoon. Of deze techniek ook effect heeft op andere patiënten is nog maar de vraag. Bovendien wordt in het onderzoek niet precies duidelijk gemaakt hoe de situatie van de 35-jarige man voor en na de behandeling was.
Ook weten we niet wat de patiënt zelf aan deze behandeling heeft. Heel veel verbetering van de situatie is er namelijk niet. Het bewegen van de ogen en af en toe glimlachen, betekent namelijk nog niet dat je weer normaal kunt functioneren.
Bronnen: Current Biology, New Scientist, De Volkskrant
Lees ook:
Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Bestel dan hier ons nieuwste nummer. Abonnee worden? Dat kan hier!