Tussen alle grijze muizen van de wereldpolitiek lopen enkele opvallende figuren rond. We zien ze in het nieuws en verbazen ons over hun daden en uitspraken. Maar wie zijn deze mensen echt? Wat drijft hen? En hoeveel macht hebben ze eigenlijk? Deze keer: de Italiaanse premier Silvio Berlusconi.
In het vroege voorjaar van 2001 ontvingen 12 miljoen Italiaanse huishoudens een 127 pagina’s tellend boekje. Een beetje lezer was er zo doorheen, want Una storia italiana bestond voor 80 procent uit kleurenfoto’s. De paar hapklare stukjes tekst verhaalden over een van de kandidaten op wie de kiezers twee maanden later bij de parlementsverkiezingen hun stem konden uitbrengen. Over hoe hij opgroeide in een tijdens de Tweede Wereldoorlog kapot gebombardeerde wijk. Over hoe hij op zondagochtend met zijn vader (“een strenge, maar hartelijke man”) naar de kerk ging en daarna via de bakker weer naar huis voor de door mamma liefdevol bereide lunch, “de enige maaltijd die we in de eetkamer nuttigden, met een kanten kleed en bloemen op tafel.” Over zijn schooltijd: “Hij is eerder klaar met zijn huiswerk dan de anderen en helpt dan klasgenoten die langzamer of minder ijverig zijn.” Over zijn kinderen (“de welpjes worden groot”).
De hoofdpersoon van deze zoetsappige Italiaanse geschiedenis, Silvio Berlusconi, werd op 29 september 1936 in Milaan geboren als zoon van bankbediende Luigi en huisvrouw Rosella. Anders dan Una storia italiana suggereert, behoorde het gezin niet tot de ‘lagere middenstand’. Zijn vader werd later bankdirecteur en de katholieke kostschool die Silvio bezocht, was een van de beste onderwijsinstellingen in de stad. Berlusconi ging rechten studeren en verdiende ondertussen bij als verkoper van stofzuigers en als zanger op cruiseschepen. En als makelaar. Dat was de opstap naar zijn eerste echte baan: projectontwikkelaar. Vader Berlusconi zou zijn pensioen als borgsom ter beschikking hebben gesteld voor de verwezenlijking van het eerste plan van zijn zoon. Maar in Italië circuleren al tientallen jaren verhalen dat ook de maffia in Berlusconi’s projecten investeerde. Met andere woorden: hij hielp de georganiseerde misdaad bij het witwassen van de opbrengst uit illegale activiteiten.
Dit is het eerste gedeelte van een artikel uit KIJK 7/2011, in de winkel van 3 tot en met 30 juni. De tekst werd geschreven door Leo Polak.
Meer informatie:
- VPRO Tegenlicht: Una storia italiana
- Anne Branbergen: Berlusconi Watch
- The New York Review of Books: The corrupt reign of emperor Silvio
- The New Yorker: Booted – What really ails Italy?
- Nrc.nl: Berlusconi belooft dat hij stopt als premier in 2013
Beeld: Agência Brasil/CC BY 2.5