Koreaanse wetenschappers hebben een programma ontwikkeld waarmee computers seksfilmpjes kunnen herkennen op basis van het gekreun dat daarbij hoort.

Porno is voor ons een typisch gevalletje van we know it when we see it, maar voor een computer is het lastiger om onderscheid te maken tussen seksfilmpjes en onschuldigere opnames. Programma’s die deze taak nu hebben, baseren zich voornamelijk op het beeld: veel roze = seks. Alleen zijn er ook onschuldigere beelden die de nodige vleeskleur bevatten; denk aan close-ups van gezichten. En je wilt niet dat je browser die allemaal automatisch in het vakje virtuele viezigheid deponeert.

Gelukkig voor mensen die prijs stellen op een goed pornofilter hebben twee Koreaanse wetenschappers nu een nieuw algoritme ontwikkeld. Dat wijkt af van bestaande programma’s door zich niet te richten op wat je ziet, maar op wat je hoort. Het blijkt namelijk (goh) dat porno zich kenmerkt door hoge, snel veranderende, herhalende geluiden, en aan de hand daarvan kon de nieuwe methode bij een test in 93 procent van de gevallen seks en niet-seks correct uit elkaar houden.

Probleem is alleen dat als een seksscène is voorzien van achtergrondmuziek, het programma het moeilijker krijgt. Verder blijkt een lachend publiek gek genoeg overeenkomsten te vertonen met het geluid van een koppel dat zich enthousiast aan de voortplantingsdaad aan het wijden is.

Kortom, ook geluid alleen is niet zaligmakend voor een computer die perfect de stoute van de nette filmpjes moet onderscheiden. Maar, zo suggereert informaticus Richard Harvey op de site van New Scientist: een algoritme dat zowel kijkt als luistert naar opnames, zou weleens de oplossing kunnen blijken.

Bronnen: New Scientist