Vandaag vindt de Canal Parade, het hoogtepunt van de Pride Amsterdam, plaats. Een van de doelen hiervan is aandacht te vragen voor de acceptatie van homo-, bi- en transseksuelen, want dat gebeurt nog lang niet overal. Sterker nog: complotgelovigen denken zelfs dat homoseksuelen de mensheid op geraffineerde wijze hersenspoelen. Een gratis longread.

Het doel van ‘de Pride’ is om iedereen te laten zijn wie hij of zij is. Er wordt direct ook aandacht gevraagd voor de acceptatie van mensenrechten en gelijkheid. Met homo’s, lesbische, biseksuelen, transseksuelen en intersekse in het bijzonder. De afkorting is hiervoor LHBTI.

Alexander de Grote, Apple-baas Tim Cook, tv-presentator en schrijver Stephen Fry, entertainmentmiljardair David Geffen, de Romeinse keizer Hadrianus, popfenomeen Elton John, topacteur Ian McKellen, componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski, uitvinder en kunstenaar Leonardo da Vinci. Zomaar een kleine, alfabetische greep uit de lange lijst met homo- of biseksuele mannen die een stevige stempel op de geschiedenis en de cultuur hebben gedrukt (of dat nog steeds doen).

Maar is het toeval dat ze allemaal van de ‘herenliefde’ zijn? Of hangt hun prominente rol juist samen met hun seksuele voorkeur? Anders gezegd: trekt achter de schermen een geheim homogenootschap aan de touwtjes? Nogal wat mensen zijn overtuigd van dit idee – en ze vrezen dat het tot de ondergang van onze beschaving zal leiden.

Lees ook: 3 bizarre homotheorieën

De geruchten

Over Barack Obama doen veel vreemde verhalen de ronde. Bijvoorbeeld dat hij niet in de Verenigde Staten werd geboren. Dat hij stiekem een moslim is, of een van de buitenaardse reptielen die (zo beweert de Engelse complotdenker David Icke) de mensheid willen onderwerpen. Daar kan dan ook nog wel bij dat hij homo zou zijn.

Die conclusie mogen we in elk geval trekken uit de ‘Michelle Obama is een man’-geruchten die een paar jaar geleden op internet begonnen op te duiken. Allerlei zaken zijn erbij gehaald om te bewijzen dat de inmiddels voormalige First Lady helemaal geen vrouw is. Haar brede schouders en gespierde armen bijvoorbeeld, en de ‘mannelijke botstructuur’ van haar gezicht.

Of het feit dat Obama bij een toespraak naar haar verwees als ‘Michael’. Bovendien zou in het kruis van haar lange broek iets penisachtigs heen en weer hebben gezwaaid toen ze in 2015 tijdens een tv-show een dansje deed. Maar hoe zit het dan met de twee dochters van Barack en Michelle? Die zijn natuurlijk geadopteerd.

Een president die acht jaar lang met een andere man of op zijn minst met een transgender in het Witte Huis heeft gewoond; in de Verenigde Staten zijn er mensen die dat als het volkomen logische resultaat beschouwen van een ontwikkeling die al decennialang aan de gang is. Ze wijzen op het bestaan van een gay agenda, een sluw geconstrueerd stappenplan om homoseksualiteit algemeen geaccepteerd te krijgen en daarmee ook meteen de samenleving te ondergraven.

Oerconservatieve christenen – en daar zijn er in Amerika nogal veel van – zien homoseksualiteit als ‘tegennatuurlijk’. Verreweg hun grootste gruwel is uiteraard het homohuwelijk. Nadat het progressieve Massachusetts in 2004 het voortouw had genomen, werd de echtverbintenis tussen personen van hetzelfde geslacht in steeds meer Amerikaanse staten legaal verklaard. Sterker nog: in 2015 bepaalde de hoogste juridische instantie in het land, het Hooggerechtshof, dat individuele staten het homohuwelijk niet langer mochten verbieden.

De Republikeinse politicus Ben Carson (nu Donald Trumps minister van Huisvesting) noemde deze beslissing vorig jaar nog “volkomen ongepast”. Hij voegde daaraan toe: “Dit is het topje van de ijsberg. We hebben hier te maken met een aantasting van het christelijke fundament van onze natie.” Verder liet Carson doorschemeren dat het allemaal onderdeel van een enorme linkse samenzwering zou kunnen zijn.

Ook elders waart het angstige vermoeden rond dat het niet alleen om gelijke rechten voor homo- en biseksuelen gaat. “De Homoseksuele Lobby is een belangrijke kracht in de Westerse Wereld geworden”, meldt de complotsite Overlords of Chaos. “Maar alleen dankzij de mensen die het daadwerkelijk voor het zeggen hebben, de Machtselite, konden de homoseksuele activisten zoveel invloed vergaren.”

Volgens deze lezing is de homobeweging een breekijzer in de handen van “de kwaadaardige mannen” die eropuit zijn “een Wereldrijk te stichten en elke vorm van vrijheid weg te vagen”. Om dat doel te bereiken, moet de door God op aarde gevestigde ‘Natuurlijke Morele Orde’ worden afgebroken, en het promoten van homoseksualiteit is daarvoor het middel bij uitstek.

De media en Hollywood zouden hierbij een cruciale rol spelen. Neem American Beauty. Niet geheel toevallig, zo wordt beweerd, is deze bekende speelfilm uit 1999 een productie van DreamWorks, de filmstudie die werd opgericht door de al genoemde David Geffen. In American Beauty zijn alle hetero’s verknipt en ongelukkig; alleen het homokoppel dat naast hoofdpersonage Lester Burnham (Kevin Spacey) woont, leidt een zorgeloos bestaan.

Ook Disney, verantwoordelijk voor tientallen gezinsvriendelijke animatiefilms, wordt ervan beschuldigd tot de ‘homomaffia’ te behoren. Zo schrijft Kathryn Skaggs op haar blog A Well-Behaved Mormon Woman dat het uiterst succesvolle Frozen (2013) slinkse propaganda voor een homoseksuele leefwijze is. Keiharde argumenten voert ze er niet voor aan, maar haar oordeel is ondertussen wijd en zijd overgenomen.

Volgens de Amerikaanse oppercomplotdenker Alex Jones schuwen de boze krachten zelfs het gebruik van chemische wapens niet. In pakken vruchtensap, brulde hij op zijn site InfoWars, zit een laagje plastic met stoffen die dezelfde werking hebben als het vrouwelijke hormoon oestrogeen. Jones verkondigt dat jongens er homoseksueel door worden. “Als je braaf je sapjes opdrinkt, ben je klaar om kinderen te krijgen, make-up op te doen, een kort rokje aan te trekken en een rozentuin of iets dergelijks aan te leggen.”

De feiten

Alex Jones is niet echt iemand van de goed onderbouwde theorieën, maar zijn vruchtensapverhaal zit wel erg gammel in elkaar. Hij suggereert dat door de inname van oestrogeen-achtig spul de hoeveelheid van het mannelijke hormoon testosteron terugloopt. Absolute flauwekul, staat op de website The Daily Banter. Je hebt hetero’s met relatief weinig testosteron en homo’s met een heleboel testosteron. “De chemicaliën waar Alex Jones het over heeft, doen niet wat hij claimt dat ze doen. Niets doet dat namelijk. Mensen zijn gay of ze zijn niet gay. Klaar.”

Sowieso is er geen overtuigend bewijsmateriaal te vinden voor de theorie dat de mensheid onder een steeds sterker wordende ‘homodictatuur’ zucht. We hebben hier gewoon te maken met een variant op soortgelijke en vaak eeuwenoude denkbeelden over de zogenaamd geniepige praktijken van de Joden, de vrijmetselaars, de Bilderbergers, de communisten, de jezuïeten, de Illuminati, en noem maar op.

Wat in dit geval ook geldt: de ongrijpbare vijand wordt altijd veel talrijker ingeschat dan hij in werkelijkheid is. In de VS – en heus niet alleen daar – hebben de meeste mensen geen idee van het percentage homoseksuelen onder de bevolking. Vrijwel iedereen denkt dat het rond de 10 procent ligt. Of nog hoger. Bij een onderzoek dat de bekende opiniepeiler Gallup in 2011 deed, bleek de gemiddelde Amerikaan ervan uit te gaan dat één op de vier medeburgers homoseksueel of lesbisch is. Maar op basis van gesprekken met 34.000 personen kwam de overheidsinstantie Centers for Disease Control and Prevention twee jaar later met deze cijfers: slechts 1,6 procent van de Amerikanen is homoseksueel, en 0,7 procent biseksueel. De Nederlandse homo-organisatie COC houdt het erop dat zo’n 5 procent het met partners van hetzelfde geslacht doet.

Maar Hollywood, dat een belangrijke hersenspoelmachine van de samenzwering tegen het rechtschapen Amerika zou zijn, heeft inderdaad een hoger percentage homo’s dan de rest van de VS. Journalist Tim Teeman zegt het op de website The Daily Beast zo: “In Hollywood heerst niet bepaald een schaarste aan LGBT people.” (LGBT staat voor lesbisch/gay/biseksueel/transgender.) Toch is hun macht blijkbaar beperkt. Want waarom, vraagt Teeman, zijn er zo weinig films met een homoseksueel thema, worden homo’s meestal door hetero’s gespeeld en heeft een openlijk homoseksuele acteur nog nooit een Oscar gewonnen?

Het antwoord geeft hij ook: “Hollywood maakt het liefst films waar geld aan te verdienen valt. En men is daar van mening dat er aan films met een homoseksueel gegeven en homoseksuele hoofdpersonages – én met homoseksuele hoofdrolspelers, zo lijken de statistieken uit te wijzen – simpelweg geen geld te verdienen valt.” De producenten en de financiers hebben blijkbaar veel meer te vertellen dan de zogenaamde geheime wereldelite die homo’s als frontsoldaten in de strijd tegen de Westerse beschaving gebruikt. Wat overigens een intrigerend filmscenario zou kunnen opleveren.

Zaak gesloten?

Sommige conservatieve christenen lijken de strijd tegen het homohuwelijk en andere ‘uitwassen’, zoals abortus, te hebben opgegeven. Tenminste, in de Verenigde Staten. Het slagveld is naar elders verplaatst. Naar Rusland bijvoorbeeld. Maar vooral naar Afrika. In landen als Zimbabwe, Kenia en Oeganda zijn Amerikaanse zendelingen al jarenlang bezig met haatzaaien tegen homo’s. Een van hen, Scott Lively, vergeleek in 2009 tijdens een lezing in Oeganda homoseksualiteit met een ziekte die het hele land zou aantasten.

“En als het afweersysteem het niet meer aankan, begint het lichaam uiteen te vallen. Er moet een beleid komen dat homoseksualiteit ontmoedigt.” Dat beleid kwam er; in 2013 nam het Oegandese parlement een wet aan die homo’s een levenslange gevangenisstraf had kunnen bezorgen. Maar in 2014 verwierp het Constitutionele Hof deze wet vanwege procedurefouten, en sindsdien zijn er geen serieuze pogingen meer ondernomen om hem er alsnog door te drukken.

Ook in Afrika krijgen de homofobe Amerikanen dus niet altijd hun zin. Toch bestaat de indruk dat ze het continent op de lange termijn als uitvalsbasis willen gebruiken om de VS – en mogelijk West-Europa – voor hun denkbeelden te winnen.

Tekst: Leo Polak

Openingsfoto: ANP

De KIJK 50 jaar-special ligt nu in de winkel met daarin de spannendste, opmerkelijkste en grappigste verhalen uit de lange geschiedenis van het blad. Wil je deze editie liever bestellen? Dat kan ook in onze webshop.