In de Golf van Mexico zijn op bijna 800 meter diepte opnames gemaakt van een enorme inktvis. Bekijk het filmpje!
Het is pikkedonker, op een diepte van 759 meter. Aanvankelijk denk je niets te zien, maar dan verschijnen er opeens acht lange armen die het led-lampje onderzoeken dat ze lokte. Vervolgens verdwijnt het gigantische beest met zijn armen even snel als dat het tevoorschijn kwam. Een vlugge verschijning, maar onderzoekers verbonden aan het National Oceanic and Atmospheric Administration konden hun geluk niet op: ze hadden zojuist een reuzeninktvis van circa 3,7 meter gezien (een kleintje). En van dat dier zijn maar weinig beelden.
Lees ook:
Lokkertje
Om de reuzeninktvis op beeld te krijgen, gebruikten de wetenschappers een zelfontworpen camerasysteem, de Medusa genaamd. Deze onderwatercamera maakt gebruik van rood licht, want hoewel rood in het dierenrijk wordt geassocieerd met gevaar, is het in de diepzee juist een schutkleur. Het onderwaterleven ziet dat licht dus niet, wat de onderzoekers in staat stelt om de dieren ongestoord te observeren in hun natuurlijke habitat.
Verder bevat de Medusa een lange arm met daaraan of lokaas of een neppe kwal, de e-jelly die aan bioluminescentie doet. Dit laatste hebben de onderzoekers afgekeken van de rode Atolla-schijfkwal. Door zijn kleur valt deze kwal dus niet op, maar mocht hij toch een roofdier op zijn nek krijgen, dan verandert hij snel van tactiek door pulserend blauw licht uit te zenden. Hiermee vestigt de schijfkwal de aandacht op zich, in de hoop dat een nóg groter roofdier – een reuzeninktvis bijvoorbeeld – zijn kant op komt om zijn aanvaller op te peuzelen.
Onderstaande afbeelding laat de Atolla-schijfkwal zien (a); de kwal wanneer hij blauw licht uitzendt (b); en de neppe e-jelly (c) die de onderzoekers gebruiken om diepzeeleven, reuzeninktvissen in het bijzonder, mee te lokken.
Om in te lijsten
Een paar jaar geleden maakten de onderzoekers al zeldzame beelden van een reuzeninktvis in de zee bij de Japanse Ogasawara-eilanden dankzij het Medusa-systeem. En nu, na lang wachten, lukte het opnieuw aan de andere kant van de wereld.
Auke-Florian Hiemstra, bioloog bij Naturalis, is erg enthousiast over de beelden. “Wat een prachtige waarneming!”, zegt hij. “De reuzeninktvis is niet de grootste inktvis. Je hebt ook nog de kolossale inktvis, die net wat meters groter wordt. Maar die leeft alleen in de buurt van Antarctica, dus in de Golf van Mexico is het zeker de reuzeninktvis.”
“Filmen van een reuzeninktvis is extreem moeilijk”, gaat de bioloog verder. “Sommige mensen hebben er echt hun levenswerk van gemaakt. De eerste foto’s van een reuzeninktvis in zijn natuurlijke omgeving stammen pas uit 2004 en bijna tien jaar later, in 2013, kregen we de eerste filmbeelden te zien. Maar van elk frame met een reuzeninktvis erin word ik hartstikke gelukkig, wat dat betreft zijn dit beelden om in te lijsten! Dat we zo’n groot beest zo moeilijk voor de camera kunnen krijgen, dat is frustrerend maar dat maakt die diepzee zo magisch en fascinerend.”
Bronnen: The Washington Post, The New York Times
Beeld: Edith Widder en Nathan Robinson
Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
