Van West-Afrika tot de Golf van Mexico: de Atlantische Oceaan is bezaaid met bruinwier. Meer dan 8850 kilometer water wordt erdoor bedekt.

Christopher Columbus registreerde ze voor het eerst in de Sargassozee: drijvende ‘matjes’ bruinwier, zo schreven onderzoekers onlangs in het vakblad Science. Dit wier van het geslacht Sargassum biedt onderdak aan vissen, garnalen, krabben, vogels en schildpadden. Maar we weten allemaal dat te veel van het goede, nooit goed is.

Grote hoeveelheden van het wier zijn nu niet alleen te vinden in de Sargassozee, maar ook in het centrale gedeelte van de Atlantische Oceaan en de Caraïbische zee. En deze algenmassa’s houden het – o zo belangrijke – zonlicht weg van het onderwaterleven. Bovendien spoelt het wier aan op populaire stranden, wat het toerisme niet ten goede komt.

Lees ook:

• Zeewier surft duizenden kilometers naar kust Antarctica
• Zeewier geeft levensduur accu’s flinke boost

Satellietgegevens

Strategieën ontwikkelen om de groei van Sargassum binnen de perken te houden, vereist meer kennis over de verspreiding van het wier dan we nu hebben. Hiertoe hebben de onderzoekers van de University of Florida satellietdata van de NASA opgevraagd en de zogenoemde Great Atlantic Sargassum Belt bestudeerd. Op deze manier konden ze de algenbloei volgen vanaf het jaar 2000 tot 2018.

Uit deze data konden de wetenschappers opmaken dat de Sargassum-populatie vanaf 2011 ‘explodeerde’ en zich verspreidde naar plaatsen waar het wier nog niet was geweest. In 2018 bereikte de algenbloei een record. Het wier bedekte toen meer dan 8850 kilometer water, strekte zich uit van West-Afrika tot de Golf van Mexico en woog naar schatting meer dan 20 miljoen ton.

Voedingsstoffen

Wat de explosie in 2011 veroorzaakte? Een aantal factoren zal hieraan hebben bijgedragen. Een daarvan, zo melden de onderzoekers, is meer aanwas van voedingsstoffen voor het bruinwier. In de lente en zomer zouden deze nutriënten voornamelijk afkomstig zijn van de Amazone en in de winter van West-Afrika. Deze stoffen kunnen de afgelopen jaren in hoeveelheid zijn toegenomen door ontbossing en het gebruik van mest.

Dit zijn echter wel hypotheses, zo melden de wetenschappers, en meer onderzoek is dan ook nodig. Of zoals hoofdonderzoeker Chuanmin Hu het verwoordt: “Ik denk niet dat we het mysterie helemaal hebben opgelost.”

Bronnen: Science, BBC News, The Guardian

Beeld: Brian Lapointe, Florida Atlantic University

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!