Afdrukken zo groot als grapefruits suggereren dat Skye ooit het thuis was van een van de bekendste, plantenetende dinosauriërs van het Jura: de Stegosaurus.
Als je over de winderige, rotsachtige kustlijn van het Schotse eiland Skye wandelt, heb je mazzel als je een vogel of twee ziet. Maar dat was vroeger anders. Door de jaren heen hebben paleontologen overblijfselen gevonden die erop duiden dat tal van dinosauriërs het vroege Schotland hun thuis noemden.
De nieuwste aanwinst aan die lijst is een set afdrukken van wat waarschijnlijk een stegosauriër was. Het is de eerste keer dat men bewijs vindt voor de aanwezigheid van deze iconische groep in Schotland. Dat schrijven onderzoekers in vakblad PLOS One.
Lees ook:
Typische pas
De paleontologen ontdekten de stegosauriër-afdrukken in 170 miljoen jaar oud gesteente rond het Noordelijk gelegen Brothers’ Point langs de oostkust van het Skye-eiland. De sporen strekken zich uit over een strook van een paar meter. “Ze komen goed overeen met de handen en voeten van Stegosaurus-skeletten”, vertelt coauteur Stephen Brusatte aan The Guardian.
Hoewel de plantenetende Stegosaurus met zijn typerende rugplaten één van de bekendste uit het dinosaurustijdperk is, zijn er wereldwijd toch relatief weinig restanten van de gentle giants gevonden.
Beestenboel
Vroeger (lees: 170 miljoen jaar geleden) zagen Skye en de andere Britse eilanden er heel anders uit. Tijdens het Jura lag Schotland, op ongeveer de hoogte van het Griekenland van nu, namelijk veel dichterbij de evenaar. Het resulterende warme en vochtige subtropische klimaat, was een perfecte plek voor dinosauriërs en ander leven om te gedijen.
Dat Skye een levendige plek was, blijkt. Want naast de tal van eerder gevonden ‘dino-resten’ en de afdrukken van de stegosauriër, spotten de paleontologen tijdens het onderzoek in hetzelfde gebied nog bijna vijftig andere sporen. Van welke soorten die afkomstig zijn, moet verder onderzoek uitwijzen. Maar dat Skye vol zat met allerlei dinosauriërs, is volgens de paleontologen duidelijk. Klein, groot, carnivoor, herbivoor, rennend, zwemmend of langgenekt, “het zou er vol mee gezeten hebben”, aldus Brusatte.
Volgens het team benadrukt de vondst ook hoe belangrijk het is om eerder onderzochte locaties niet links te laten liggen. Wie weet wat een verschuiving van gesteente door een goede storm of beving immers aan nieuwe geheimen blootlegt.
Bronnen: PLOS One, The Guardian, Science Alert
Beeld: Jon Hoad/PLOS One (openingsbeeld); dePolo et al., 2020/PLOS One