Van de hoogste bergtoppen tot de diepste oceanen: overal zijn piepkleine plasticdeeltjes te vinden, zelfs in onbewoonde gebieden. Hoe dat kan? Wetenschappers jagen deze microplastics na om de vraag te beantwoorden.

Ruim 100 ton plastic, zoveel als 120 miljoen waterflesjes, valt jaarlijks met de regen neer op beschermde natuurgebieden in de Verenigde Staten. Dat schreven onderzoekers onder leiding van biogeochemicus Janice Brahney van de Utah State University begin 2020 in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Science. Het bevestigt maar weer eens wat eerdere studies ook al aangeven: plastics komen via de lucht en de zee over de hele wereld terecht.

Het gaat hierbij om microplastics: stukjes plastic kleiner dan 5 millimeter (zo groot als een sesamzaadje). Deze deeltjes zijn afkomstig van plastic waterflesjes of zakjes, maar ook van bijvoorbeeld verf of synthetische kledingvezels die bij het wassen vrijkomen.

Microplastics zijn verder gemaakt van chemicaliën die giftig kunnen zijn; reden genoeg dus om ons zorgen te maken over welke effecten ze op onze ecosystemen hebben – en op onszelf. Daarom proberen wetenschappers nu grip te krijgen op de verplaatsing van deze plastic deeltjes door ze te volgen.

Dit is het begin van het artikel ‘Rotzooi te land, ter zee en in de lucht’ te vinden in KIJK 12/2020. Deze editie ligt in de winkel vanaf 19 november tot en met 15 december.

Meer informatie:

• National Ocean Service: what are microplastics?
• WIRED: Plastic rain is the new acid rain
• WIRED: That fresh sea breeze you breathe may be laced with microplastic
• Scientific American: From fish to humans, a microplastic invasion may be taking a toll
• KIJK: ‘Miljoenen plasticdeeltjes bedekken lapje (diep)zeebodem’

Tekst: Marysa van den Berg

Openingsbeeld: iStock/Getty Images

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!