Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Meteorietinslagen gaan gepaard met heel veel hitte. En 36 miljoen jaar geleden werd daardoor de heetste steen ooit gecreëerd.
De Canadese regio Labrador staat tegenwoordig bekend om zijn mooie kustdorpjes en natuur. Maar het gebied was niet altijd zo sereen. Ongeveer 36 miljoen jaar geleden sloeg hier een meteoriet in, die de 28 kilometer grote Mistastin-krater achterliet. In 2017 werd op deze plek een steen gevonden die alleen onder heel hete omstandigheden heeft kunnen ontstaan. Geologen van de Western University in Canada hebben nu meerdere stenen uit de krater onderzocht.
Lees ook:
Zwart glas
De onderzoekers legden hiervoor het mineraal zirkoon onder de loep. Dit vervormt namelijk wanneer het extreme hitte te verduren krijgt. En hoe hoger de temperatuur, hoe meer vervorming er plaatsvindt. Geologen kunnen dan ook via een microscoop aflezen hoe heet het mineraal minstens moet zijn geweest.
En dit is precies wat de geologen deden in 2017, toen de bijzondere steen gevonden werd. Het gesteente, dat eerst onderdeel was van de grond en toen door de hitte van de inslag werd omgesmolten tot een soort zwart glas, bleek te zijn gevormd bij een temperatuur van meer dan 2370 graden Celsius. Nu hebben ze de proef herhaald; ditmaal op vier andere stenen uit de krater. Ook hier zagen de onderzoekers vervormingen die wijzen op een minimumtemperatuur van 2370 graden.
Apollo
Een van de vier stenen was echter nooit warmer dan 1673 graden Celsius geworden. Waarom sommige plekken bij een inslag minder heet worden dan andere plekken, is moeilijk. Toch denkt het team dat de kennis uit deze studie erg nuttig kan zijn bij het bestuderen van andere kraters.
Men kan dus nog niet voorspellen welk deel van een krater het heetst zal worden bij een impact. Hoe de hitte van een inslag zich verspreidt, is dan ook heel ingewikkeld. Om dit volledig te begrijpen, moeten geologen meer van dit soort kraters gaan onderzoeken. Ondertussen hopen de onderzoekers hun resultaten ook toe te kunnen passen op stenen van de maan, meegenomen door de Apollo-missies. Daarmee zou dit aardse onderzoek zelfs buitenaardse gevolgen kunnen hebben.
Bronnen: Earth and Planetary Science Letters, Livescience
Beeld: Pixabay/ybernardi