Amerikaanse wetenschappers ontdekten dat zeeprikken in paniek raken van de geur van dode soortgenoten. De ontdekking kan worden toegepast bij de bestrijding van de dieren, die een plaag vormen in de VS.

Zeeprikken komen op de hele wereld voor in grote rivieren, meren en zeeën. Het zijn een soort bloedzuigers die zich met hun ronde kaak vol vlijmscherpe tanden vastbijten in grote vissen. In de grote meren van Noord-Amerika vormen ze al jaren een plaag die de lokale visserij bedreigt. Wetenschappers van de Michigan State University ontdekten een manier om de dieren te verdrijven: de zeeprikken vluchten voor de geur van dode soortgenoten. Deze ontdekking draagt bij aan het onderzoek naar het gedrag van de prikken en kan leiden tot nieuwe manieren om de soort te verdrijven.

De wetenschappers wisten de geur van rottende zeeprikkenlijkjes op te vangen en na te maken. Vervolgens goten ze de geur in een vat waarin levende exemplaren gevangen zaten. De beesten raakten zichtbaar in paniek en probeerden uit alle macht te ontsnappen. Michael Wagner is in zijn nopjes met de ontdekking en meent dat de geur als afweermiddel tegen de dieren kan worden ingezet. “Door bepaalde stromen af te zetten met een ‘dam’ van deze geur kunnen we voorkomen dat de zeeprikken zich naar ecologisch kwetsbare plekken begeven”, zegt de bioloog.

Het was al langer bekend dat de dieren zich laten leiden door geuren die soortgenoten afscheiden. Zo trekt de geur van de larven elk jaar weer een nieuwe generatie zeeprikken aan, en lokken de mannetjes de vrouwtjes met een geur om zich voort te planten. Deze kennis werd gebruikt om de dieren in een val te lokken om ze vervolgens te doden of te steriliseren. De nieuwe ontdekking zou daar verandering in kunnen brengen.

Bronnen: EurekAlert!, Canadian Journal of Fisheries and Aquatic Sciences

Beeld: mond van een zeeprik.