De aanhoudende berichten over China’s economische opmars lijken een voorzichtige voorbode van een machtsomslag op wereldniveau. En dat doet pijn in het Westen, dat zo vertrouwd is met zijn eeuwenlange overwicht. KIJK duikt diep de geschiedenis in en analyseert de herkomst van oude en nieuwe machtsverschuivingen.

Oké, de tijd waarin Britten, Portugezen, Spanjaarden, Fransen en Hollanders enorme koloniale rijken hadden, verspreid over de hele aardbol, is voorbij. Maar dat het Westen ook nu de wereld domineert, valt moeilijk te ontkennen. De VS zijn het machtigste land van de wereld, en McDonald’s en Coca-Cola zijn overal te vinden. Hoe is dat zo gekomen? Wat maakte dat ‘wij in het Westen’ de dienst uitmaken, en niet ‘zij in het Oosten’?

Vooral de laatste jaren heeft die vraag een nieuwe lading gekregen. Want waar het lang overduidelijk leek dat het Westen nummer één was, is en altijd wel zal blijven, gaat het al een poos economisch gezien erg goed met China, en niet zo goed met ons. Hoe lang kunnen we eigenlijk nog roepen dat wij ‘de baas’ zijn? En, daarmee samenhangend: waren we eigenlijk wel altijd de baas?

Dit is het eerste gedeelte van een artikel uit KIJK 12/2011, in de winkel van 21 oktober tot en met 17 november.

Meer informatie:

• Ian Morris: Social Development (PDF)
• Ian Morris: De val van het Westen (Unieboek | Het Spectrum)
• Niall Ferguson: Beschaving. Het westen en de rest (Uitgeverij Contact)
• Reuters: China blasts U.S. over debt problems, calls for dollar oversight

Errata:

• In de grafiek op pagina 19 hoort de bovenste lijn bij het Westen en de onderste bij het Oosten.
• Het geboortejaar van Justinianus I, vermeld in een bijschrift op pagina 20, is 483, niet 438 na Christus.