Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Hoe zoek je naar buitenaards leven onder een kilometers dikke ijslaag op verre planeten? De NASA heeft een plan.
Zowel de Jupitermaan Europa als de Saturnusmaan Enceladus hebben enorme oceanen van vloeibaar water. Astrobiologen vermoeden dat áls er leven is in ons zonnestelsel, dat het zich daar bevindt. Maar het is zo goed als onmogelijk om daar onderzoek naar te doen, de oceanen zijn namelijk bedekt met een kilometers dikke ijskorst.
Lees ook:
- Astronomen hebben 600.000 sterren doorgelicht op signalen van aliens
- Saturnusmaan Enceladus bevat alle essentiële elementen voor leven
Boren met hitte
Wetenschappers denken al jaren na over manieren om toch het water te bereiken. Plannen variëren van smalle robots die door spleten in het ijs afdalen tot allerlei soorten boormachines. Een veelbelovende kandidaat is de cryobot. Een cilindrische robot die een tunnel ‘boort’ door het ijs te laten smelten. Wetenschappers gebruiken cryobots nu ook al om gletsjers en ijskappen op aarde te besturen.
Maar zijn deze robots ook geschikt voor de veel koudere en dikkere ijskorsten van Europa en Enceladus? De NASA bracht onderzoekers van over de hele wereld bijeen om daarover te praten. Zij kwamen tot de conclusie dat een cryobot “haalbaar en wetenschappelijk interessant is en de meest plausibele manier is om op korte termijn te zoeken naar leven op een oceaanwereld”. Maar ze kwamen ook met een paar aandachtspunten.
Obstakels onderweg
Een cryobot heeft volgens de wetenschappers een kernenergiesysteem nodig dat genoeg hitte kan produceren om door de enorm dikke ijslaag te ‘boren’. Maar tegelijkertijd moet dat systeem goed worden beschermd tegen de gigantische druk in de diepe oceaan. Verder is er een warmteregulatiesysteem nodig dat voorkomt dat andere onderdelen van de robot oververhit raken.
Bovendien zullen er ook zoutblokken en stenen in het ijs zitten. De robot moet daarom ook andere instrumenten hebben om een weg naar beneden te graven. De cryobot zal ongetwijfeld ook obstakels tegenkomen waar hij onmogelijk doorheen kan boren. Daarom moet hij sensors hebben om die op tijd te detecteren en een stuurmechanisme om eromheen te manoeuvreren.
Conceptafbeeldingen
Als de cryobot leven vindt, moet die informatie natuurlijk wel verstuurd kunnen worden. De logische optie is om de robot met glasvezelkabels te verbinden met een lander die op het oppervlak blijft. De lander zendt de gegevens vervolgens naar de aarde. Maar de experts waarschuwen dat de ijsplaten bewegen, waardoor de kabels kunnen breken. Ze raden de NASA daarom aan om te zoeken naar draadloze communicatiemethoden.
Hoewel de experts dus positief zijn over cryobots, zal het nog lang duren voordat die ook echt afdalen naar de oceanen van Europa en Enceladus. Veel van de technologieën die de wetenschappers voorstellen moeten namelijk nog worden ontwikkeld. Voorlopig zijn er dus alleen ideeën – en mooie conceptafbeeldingen.
Beeld: NASA/JPL-Caltech