Naast begraven of cremeren is er een derde optie na de dood: je kunt je lichaam aan de wetenschap schenken. Maar hoe werkt dat? En wat doen ze er vervolgens mee? KIJK ging op bezoek bij het anatomisch instituut van de Vrije Universiteit in Amsterdam en zocht het uit.
De snijzaal van het VU medisch centrum in Amsterdam is, met enig gevoel voor horror, in de kelder gesitueerd. Als je van de trap afkomt, vertellen A4’tjes wat hier de bedoeling is: sieraden moeten af en de labjas moet aan én dicht. Je kunt je goed voorstellen hoe studenten geneeskunde hier staan te wachten, sommigen ongeduldig, anderen een tikkeltje nerveus, tot ze door de klapdeuren mogen.
Achter die klapdeuren bevindt zich eerst een ruimte met wasbakken. Wat meteen opvalt, is de geur van thymol. Het is een moeilijk te omschrijven geur. Je kunt hem fris noemen, maar dan wel een overkill aan fris. Zonder ooit een dood mensenlichaam te hebben gezien zou je er zomaar licht van in je hoofd kunnen worden.
Nog een stel deuren verder, in de daadwerkelijke snijzaal, wordt die geur alleen maar sterker. Dit is where the magic happens. Hier maken de ter beschikking gestelde lichamen zich nuttig.Blauwe krukjes staan om de vierkante tafels waarop de lichamen of lichaamsdelen kunnen worden uitgestald. Maar hoe komen die lichamen daar terecht? Wat betekent dat precies, je lichaam ter beschikking stellen? En waar worden die lichamen voor gebruikt?
Dit is het begin van een artikel uit KIJK 7/2012, in de winkel van 31 mei tot en met 28 juni.
Meer informatie: