Ruim dertig jaar geleden werd in een schoorsteen in Londen een dode postduif gevonden met een gecodeerd briefje aan zijn poot. En die code blijkt lastig te kraken.

Het handgeschreven briefje werd tijdens de Tweede Wereldoorlog geschreven en waarschijnlijk tijdens of vlak na D-day (6 juni 1944) naar Engeland verstuurd. Op een of andere manier is de duif vervolgens in het Zuid-Engelse dorpje Bletchingley beland en in de ongebruikte schoorsteen van een oud huis gekukeld.

Het duivenlijk en het rode buisje met het briefje werden al 1982 ontdekt, maar het Britse Government Communications Headquarters had schijnbaar weinig zin in om daar energie in te steken. Tot nu.

Britse codekrakers hebben zich een maand lang over het mysterieuze briefje gebogen, maar ze komen er niet uit. Berichten vanaf de frontlinies werden zo versleuteld dat alleen de zendende of ontvangende partij ze kon decoderen. Dat kan bijvoorbeeld zijn gedaan met een zogenoemde one-time pad, een code op basis van een willekeurige reeks cijfers en letters die eenmalig door de twee partijen werd gebruikt en daarna werd vernietigd.

Kortom: zolang er niet wat meer informatie kan worden gevonden over onder meer de oorsprong van het bericht, blijft het een lastige opgave. Mocht je nog een paar uurtjes over hebben, dit is het briefje:

Over de codes onderaan hoef je je niet te buigen: NURP staat voor National Union of Racing Pigeons, en de cijfers erachter het jaar waarin de duif werd geregistreerd (1940) en een identificatienummer van de duif zelf (TW 194).

In de volgende editie van KIJK, 1/2013, vind je het artikel ‘Geheimschrift voor gevorderden’, dat helemaal gewijd is aan codes en andere cryptografische raadsels.

Bron: The New York Times

Beeld: GCHQ