Doorgaans heb ik het niet zo op filosofen. Abstract geneuzel waar we in de praktijk weinig mee opschieten. Daar word ik onrustig van.
Maar niet van Peter Singer; hij zegt in het interview dat we met hem hadden een paar rake zaken. Over dierenleed bijvoorbeeld. Nu is het daarmee bij mij wel tamelijk makkelijk scoren… Ik heb een zwak voor alles met een vachtje, vleugels of snorharen.
Dat bleek laatst weer in het vakantiehuis van een vriend, waar het stikte van de vliegen. Ik zou daar weleens even wat aan doen. Dus ik ging in de weer met plakrollen die een einde zouden maken aan het hinderlijke gezoem. Totdat er voor mijn ogen een vrolijke passant zo de stroopsmurrie in vloog. Zijn vleugeltjes sloegen wild op en neer; maar met elke slag kwam hij alleen maar vaster te zitten. Ik kon de doodsstrijd niet aanzien en trok het beestje van de strip. Ik rende naar buiten en wapperde wat onhandig met mijn hand om de vlieg een zetje te geven, zijn vrijheid tegemoet. Maar de stroperige massa zat ook op mijn vingers, en voor ik het wist had ik het arme insect in tweeën getrokken…
Wanneer een van mijn katten een muis naar binnen sjouwt, geef ik het poezenbeest een schouderklopje (het is tenslotte heel knap dat het verwende mormel überhaupt nog een jachtinstinct heeft) en probeer het comateuze muisje dan in het geniep te reanimeren. Lukt nooit. En na het lezen van het artikel ‘De leeuw en het kalf’ pinkte ik een stiekem traantje weg. Het is het verhaal van Kamunyak de leeuw. Geef het beest een naam en mijn empatisch vermogen neemt helemaal absurde proporties aan, maar dat terzijde. Kamunyak had namelijk liefdevol een spiesbokje geadopteerd. Een spiesbokje! Totdat een mannetjesleeuw daaraan bruut een einde maakte (ziedaar de oorzaak van het heimelijke gesnotter).
Als hoofdredacteur van een blad dat zichzelf al jarenlang dé aanvoerder van de ratio mag noemen, staat dat gesnif om een spiesbokje toch een beetje lullig. Daarom over tot de orde van de dag met keiharde cijfers. En wel in onze gloednieuwe rubriek ‘Open kaart’. In deze eerste aflevering de verdeling van de wereldbevolking in het jaar 2100. Emotieloos interessant. Daar hou ik van.
Beeld: Studio 5982