Vrucht-etende vleermuizen spelen een belangrijke rol bij het herstel van het regenwoud. Maar waar kunnen deze beestjes niet tegen? Inderdaad, licht.

Dat insect-etende vleermuizen licht vermijden bij het zoeken naar voedsel, is al langer bekend. Nieuw onderzoek laat echter zien dat dit ook geldt voor vrucht-etende vleermuizen. Die eten bijna tweemaal zo vaak in een volledig donkere omgeving als in een lichtere omgeving. Hierdoor poepen ze ook minder in een lichtere omgeving en kunnen ze op die manier minder zaden verspreiden.

Dit heeft grote gevolgen voor de wederopbouw van het regenwoud. De vrucht-etende vleermuizen verspreiden zaden van de zogenoemde pionierplanten. Dit zijn planten die belangrijk zijn voor de begroeiing van afgekapt regenwoud en zo langzaam het woud weer herstellen. De vleermuizen zijn een van de weinige diersoorten die het niet erg vinden om in de verwoeste open gebieden rond te vliegen en daar zaden via hun ontlasting te verspreiden.

Althans, als het er donker genoeg is. En dat is nu net het probleem. In veel tropische landen is de lichtvervuiling sterk aan het toenemen. Dit komt door de verbeterende economieën en de groeiende mensenmassa. Om het licht te mijden, zal de vleermuis in minder gebieden zaden verspreiden, waardoor het natuurlijke herstel van regenwoud lastiger wordt.

De onderzoekers opperen daarom om kunstmatig licht te verminderen in en rondom de wouden. Een mogelijkheid is het behoud van donkere stroken, waarin de vleermuizen van bos naar bos kunnen vliegen. Zo kunnen ze nog steeds open gebieden bezaaien en de schade aan de biodiversiteit beperken.

Bronnen: Journal of Applied Ecology, Britisch Ecological Society

Tekst: Tom Gerrits