Inwendige bevruchting blijkt langer te bestaan dan werd gedacht, zo blijkt uit nieuw onderzoek naar fossielen van oude genitaliën.

Fossielen van ’s werelds oudst bekende geslachtsdelen zijn ontdekt. De genitaliën, behorende tot kaakdieren – vissen met kraakbenige kaken – zaten weggestopt in dozen in musea. Deze ontdekking wijst uit dat inwendige bevruchting eerder op aarde voorkwam dan werd gedacht. 380 miljoen jaar geleden waren de dieren er al toe in staat. Maar deze kunde ging later weer verloren.

Kleine armen

Australische wetenschappers van de Flinders Universiteit ontdekten klaspers, botachtige geslachtsorganen die in moderne haaien ook nog bestaan, in een soort genaamd Microbrachius dicki – een primitieve gepantserde vis van iets meer dan 7,5 centimeter. Microbachius betekent ‘kleine armen’ en wijst op de kleine botstructuren aan de zijkanten van de vis. En dicki betekent… nouja, denk maar aan de vertaling van het Engelse woord dick.

Lange tijd was niet duidelijk waar de ‘kleine armen’ voor dienden, maar met de ontdekking van de genitaliën ontrafelden de Australische onderzoekers ook dit geheim: ze hadden een functie bij het paren. Met de structuren konden de mannetjes een vrouwtje vasthouden om hun klaspers te positioneren. Dit ging overigens ook niet zoals vandaag de dag bij veel dieren gebeurt: de vissen paarden namelijk zijwaarts.

Mocht dit verhaal nog niet genoeg tot de verbeelding spreken, dan vind je hieronder een reconstructiefilmpje over hoe de dieren het zouden hebben gedaan.

Uit de mode

Inwendige bevruchting raakte bij het evolueren van de eerste haaien blijkbaar uit de mode, want vanaf dit moment bevond bevruchting extern plaats. 20 à 40 miljoen jaar later kwam het vermogen pas weer terug en vonden dieren andere standjes uit.

Bronnen: Nature, New Scientist, Express