Deze poederdeeltjes drijven zichzelf voort naar de kern van een wond en stollen de bloeding.
Heftige bloedverliezen zijn helaas nog steeds een belangrijke doodsoorzaak voor mensen. Bij auto-ongelukken, schietincidenten en ook in het kraambed zijn ernstige bloedingen niet altijd goed te behandelen. Zeker niet als de wond zich inwendig bevindt, daar waar de hulpverleners niet bij kunnen komen. Medische wetenschappers van de University of British Colombia hebben nu een mogelijke oplossing voor dit probleem gevonden: een poeder die wél tot het inwendige weefsel kan doordringen en de bloeding doet stoppen.
Belletjes
Om bij de interne wond te komen, moeten de stollingsmiddelen tegen de bloedstroom in bewegen. Daar zat lange tijd het probleem. Effectieve stollingsmiddelen die in staat zijn om grote hoeveelheden bloed te doen klonteren, bestaan al langer. Maar tot dusver was het vaak onmogelijk om deze op de juiste plek te krijgen. De wetenschappers van UBC hebben daarop zelf voortstuwende deeltjes ontwikkeld die het stollingsmiddel kunnen afleveren bij de wond.
Dat werkt als volgt. De deeltjes laten koolstofdioxide los waarmee ze zich voortstuwen door de bloedstroom. Achter zich laten ze een spoor na van kleine belletjes, zoals een propeller onder water. Aan die koolstofbelletjes hecht tranexaminezuur, een bloedstollend middel, zich eenvoudig en kan zo de inwendige wond bereiken.
Schotwond
In laboratoriumexperimenten bleek de methode zeer effectief. Zo stelpten de deeltjes snel de bloeding bij een letsel gelijk aan dat van een schotwond in de dijbeenslagader.
Meer onderzoek is echter nog vereist alvorens het middel de markt op kan. Desalniettemin ziet het er veelbelovend uit, aldus de wetenschappers. Het poeder zou op allerlei vlakken kunnen worden toegepast, maar de onderzoekers richten zich nu vooral op bloedingen na bevallingen. “In de baarmoeder kun je de beschadigde vaten na een geboorte niet zien,” zo licht één van hen toe, “maar je kunt wel het poeder in de buurt plaatsen en de deeltjes de beschadigde vaten laten vinden.”
Bronnen: Science Advances, ScienceDaily
Beeld: UBC