De genen waardoor vissen eindeloos tanden bij kunnen maken, zitten ook verscholen in zoogdieren.

Als kind is het niet erg om een tand te verliezen. Sterker nog: je melkgebit valt vanzelf uit je mond. Maar als volwassen baal je wel even als je een deel van je gebit moet missen. Vissen hebben deze kopzorgen niet, want bij veel soorten groeien verloren tanden gewoon terug. Wetenschappers vermoeden nu dat de genetische achtergrond van dit trucje ook nog ergens in óns DNA verstopt zit.

Tand of smaakpapil?

Vissen kunnen, naast hun tanden, hun smaakpapillen meerdere malen vervangen gedurende hun leven. En deze twee soorten lichaamsonderdelen komen ook nog eens voort uit hetzelfde weefsel. Door embryo’s van baarzen te bestuderen, ontdekten Amerikaanse en Britse wetenschappers dat er een soort aan/uit-knopje in de vissengenen zit. Dit knopje bepaalt of het weefsel een tand of een smaakpapil wordt.

Bij muizen bleken soortgelijke genen een rol te spelen bij de ontwikkeling van tanden en smaakpapillen. Ook zag men dat er manieren zijn om deze dieren uit te rusten met extra tanden en smaakpapillen, wat al meer begint te lijken op het aanvullen van deze lichaamsdelen zoals vissen dat doen.

Geërfd mechanisme

De wetenschappers denken dat zoogdieren dit mechanisme hebben geërfd van voorouders van de onderzochte baarzen. Maar of die genetische overeenkomst er ooit toe zal leiden dat wij na een ongelukkige val – en de nodige aanpassingen in ons DNA – ook verloren tanden kunnen laten bijgroeien, blijft helaas nog maar zeer de vraag.

Bronnen: PNAS, IFLScience