Bioloog en KIJK-columnist Freek Vonk vertelt hoe hij een inlandtaipan vangt, om zijn gif te pakken te krijgen.

Woestijnen zijn spannende expeditiegebieden. Als je auto kapot gaat en je hebt geen satelliettelefoon bij je, heb je een probleem. Je kunt ook niet even snel naar een ziekenhuis, mocht dat nodig zijn. Dus in woestijnen ben ik altijd extra voorzichtig met gevaarlijke dieren.

Zo ook nu. Ik ben midden in outback van Australië om gif te verzamelen van de inlandtaipan – de giftigste slang ter wereld. Zelf gebruikt hij zijn sterk neurotoxische gif vooral om woestijnratten te doden, zijn voornaamste prooi. Maar het gif bevat ook stoffen die mogelijk in medicijnen kunnen worden gebruikt voor mensen met een bepaalde vorm van hartfalen. Interessant goedje dus!

Maar om aan dit supergif te komen, moet ik eerst een inlandtaipan vinden. De slangen leven vooral ondergronds. Hier schuilen ze tegen de hitte, in diepe scheuren die zijn ontstaan in de loop van tientallen jaren droogte. De meeste kans om ze te zien heb je ’s ochtends, als ze op zoek gaan naar eten. Samen met een collega rijd ik dagenlang rond – zonder succes. Ik heb de hoop al bijna opgegeven als ik op de laatste dag ineens uit mijn ooghoek een slang zie kruipen.

“Slang!” schreeuw ik. Ik trap op de rem, maak een U-bocht en rijd dwars door de stofwolken terug. Ik spring uit de auto en sprint naar de slang, voordat hij de grond inkruipt. Behoedzaam grijp ik zijn staart, en dan zie ik het: het is een inlandtaipan! Ik schreeuw het haast uit van geluk. Het is een prachtig mannetje van 1,5 meter.

Hij bijt wild om zich heen. Ik heb al mijn concentratie nodig, want als ik hier wordt gebeten is het waarschijnlijk einde verhaal voor mij. Voorzichtig laat ik hem bijten in een potje, zodat zijn goudgele gif erin loopt. Dan maken we nog wat foto’s en laten hem weer vrij. Snel kruipt hij naar een holletje. En wij? Wij lopen voldaan terug naar de auto. Missie geslaagd!

Lees de column van bioloog Freek Vonk in elk nummer van KIJK!

Beeld: Studio 5982