Moeder Natuur teistert sinds jaar en dag het oppervlak van de aarde. Wind, water, ijs en vulkanisme zorgen ervoor dat gesteenten afslijten totdat er niets meer van overblijft. Ook deze drie ‘kunstwerken’ zijn maar tijdelijk.
Het behoeft geen verdere uitleg waarom Australiërs de rotswand linksboven de Wave Rock noemen. Hij werd 2,7 miljard geleden (dat is ver voor de tijd van de dinosauriërs) gevormd en is tegenwoordig ongeveer 110 meter lang en 15 meter hoog. De golfvorm van dit blok graniet is het resultaat van wind en water die duizenden jaren de onderkant van de rots hebben geteisterd. Doordat er in het natte seizoen constant regenwater van de klif afsijpelt, komen er door chemische reacties rode, bruine, gele en grijze vlekken op de rots. De verticale zwarte strepen ontstaan door algen die zich dankzij de zware regenval kunnen vermenigvuldigen.
Wie zich in de Antelope Canyon in Arizona (VS) waagt, doet er goed aan de weersvoorspellingen nauwlettend in de gaten te houden. Onverwachte modderstromen zorgen hier namelijk regelmatig voor gevaar. Zo kwamen in 1997 elf mensen om door dit natuurgeweld. Als er in korte tijd heel veel regen valt, kunnen heftige overstromingen ontstaan. Het water voert steen en puin mee en slaat tegen de rotswanden van deze smalle gleuven. Hierdoor slijten de zachtere rotslagen weg en krijgt het zandsteen de ronde vormen die je op bovenstaande foto ziet. De canyon is inmiddels een ware trekpleister voor toeristen. Om een incident zoals in 1997 te voorkomen, zijn er stalen trappen en touwladders aangebracht die mensen in geval van nood kunnen gebruiken.
Deze opvallende koepels zijn te vinden in het Purnululu National Park in Australië. Hun kleurrijke strepen danken de rotsen aan een bijzondere vorm van slijtage. Aangezien de zandsteenlagen hier uiteenlopende kleigehaltes hebben en niet allemaal even poreus zijnt, ontstaan er kleurverschillen. Zo bestaan de grijze banden uit Cyanobacteria (beter bekend als blauwalgen) die op het oppervlak groeien, waar vocht zich ophoopt. De oranje banden bestaan uit lagen van geoxideerd ijzer dat zo snel uitdroogt dat de Cyanobacteria zich niet kunnen vermenigvuldigen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, komen blauwalgen dus niet alleen in zoet en zout water voor. Ook op rotsen, takken en boomstammen groeien ze.
Meer schitterende foto’s van erosie wereldwijd vind je in KIJK 4/2013. Dit nummer ligt in de winkel van 8 maart tot en met 4 april.
Tekst: Stef Meijers
Beeld: Shutterstock