Alles wat wordt geboren, zal uiteindelijk moeten sterven. En voor een wild dier is een kogel van een jager dan misschien nog wel de prettigste manier.

Het is al geen feest om als in het wild levend beest te worden gegrepen door een roofdier dat immobiliseren belangrijker vindt dan doden. Maar bij gebrek aan natuurlijke predatoren houd je als meest voorkomende doodsoorzaken trauma, verhongering, maagdarmaandoeningen, bacteriële en parasitaire infecties en overige systemische ziektes over.

Allemaal zaken waar je als mens voor naar het ziekenhuis gaat met een schoon bed, regelmatige maaltijden en centrale verwarming. Ons wild moet zich behelpen met het weer dat het krijgt, terwijl het constant door gezonde soortgenoten wordt weggestuurd van de goede stukken eten, dagen tot weken lang totdat het einde daar is.

Zet dat af tegen een schot van een jager: in de overgrote meerderheid van de gevallen treedt de dood direct in. En mocht het een keer niet meteen goed gaan, dan is het tweede schot of de getrainde jachthond niet ver weg.

Dit is een fragment van de rubriek ‘Een andere KIJK op de jacht’, te vinden in KIJK 11/2010, in de winkel van 24 september tot en met 21 oktober. De tekst werd geschreven door Mathijs Beaujean.

Meer informatie:

• Descriptive epidemiology of roe deer mortality in Sweden
• Oostvaardersplassen-sterfte
• Reportage EénVandaag over verhongerende herten in de Oostvaardersplassen:

Beeld: Robin Utrecht/ANP