Waarom zou een rijke nazi op een kurkdroog, kaal schiereiland een villa willen bouwen? En wat klopt er van de geruchten over geheime operatiekamers en een ondergrondse onderzeeboothaven? KIJKs André Kesseler reist af naar de Canarische eilanden en gaat op onderzoek.
Een paar kilometer buiten Morro Jable houdt het asfalt op. Vanaf hier is het nog een dik uur rijden over gravelweggetjes, langs de zee en over de bergrug. Uiteindelijk bereik ik de bergtop Pico de Jandía en zie in de verte mijn doel: Villa Winter, met op de voorgrond Cofete, een gehucht waar de armoede vanaf straalt. Hier moet de man hebben gestaan, op het dorre, met lavastenen bezaaide Jandía, het zuidelijkste puntje van het Canarische eiland Fuerteventura.
De Tweede Wereldoorlog stond op het punt van uitbreken en Duitsland had alle trouwe onderdanen nodig om de expansiedrift van Adolf Hitler ten uitvoer te brengen. Toch was Gustav Winter, Duits legerofficier, elektrotechnisch ingenieur en specialist op het gebied van elektriciteitscentrales, niet in zijn vaderland. Hij was hier, op dit desolate schiereiland, waar de arme geitenhoeders in Cofete in leven probeerden te blijven door ruilhandel te drijven met de al even arme vissers in Morro Jable. Een dor gebied zonder wegen, winkels, elektriciteit of stromend water. En uitgerekend deze woestenij wilde de Duitser kopen.
Die raadselachtige beslissing zorgde voor allerlei mythen en geruchten rond de persoon Winter. Geruchten die aanzwelden toen Jandía met hekken werd afgesloten en de eilandbewoners die naar het zuiden wilden, bij die ‘grenspost’ hun paspoort moesten laten zien. Winter werd de ongekroonde koning van Jandía. Maar wat bezielde de man? Was hij een doorgedraaide kluizenaar op zoek naar rust? Of was Don Gustavo, zoals hij hier werd genoemd, een nazi en had hij snode plannen met Fuerteventura?
Dit is het eerste gedeelte van een artikel uit KIJK 1/2011, in de winkel van 17 december 2010 tot en met 13 januari 2011.
Meer informatie:
Erratum:
- In KIJK 1/2011 zijn we op pagina 76 bij foto 3 (‘Gustav Winter in 1970’) vergeten de fotograaf te vermelden: Perry Kretz.
Beeld: André Kesseler