Geboren uit bliksem en gevangen tussen aardoppervlak en atmosfeer, trekken elektromagnetische golven al resonerend rond de aarde. Deze Schumannresonantie vormt een sleutel tot het ontrafelen van aardse én buitenaardse fenomenen: van klimaat en aardbevingen tot zonnestormen en kosmische explosies.
Terwijl je dit leest, razen er zo’n tweeduizend onweersbuien over de aarde, die samen circa vijftig bliksemflitsen per seconde produceren. Ze zijn de voedingsbron voor de ‘hartslag’ van onze planeet: extreem lange, resonerende elektromagnetische golven die met bijna 300.000 kilometer per seconde rondjes om de aarde draaien. Deze zogeheten Schumannresonantie werd al in 1899 waargenomen door de bekende uitvinder Nikola Tesla en in de jaren vijftig voorzien van een theorie door de natuurkundige Winfried Otto Schumann.
Sindsdien zijn er vele honderden studies aan dit bijzondere fenomeen gewijd, maar pas de laatste jaren weten we wat we ermee kunnen. De Schumannresonantie is namelijk uiterst gevoelig voor verstoringen in de atmosfeer en het aardmagnetisch veld. Daardoor kan ze dienen als wereldwijde thermometer, als voorspeller van aardbevingen en als sensor voor ruimtefenomenen als zonnevlammen en gammapulsen. En de resonantie van ándere planeten en manen zou ons zelfs dingen kunnen leren over het oppervlak van deze objecten.
Dit is het begin van een artikel uit KIJK 6/2012, in de winkel van 4 tot en met 31 mei.
Meer informatie: