Het coververhaal over reizen via wormgaten leverde hoofdredacteur André Kesseler nog een andere optie op in zijn hoofd: reizen door de tijd.

Ken je dat? Zit je een verhaal te lezen en dan popt er ineens een herinnering in je hoofd van heel lang geleden. Iets dat ergens in je brein ligt te smeulen, maar dat je eigenlijk al lang vergeten was. Dat overkwam mij bij het verhaal van Jean-Paul Keulen over wormgaten.

5000 km/uur

Daarin schrijft hij dat, als je een sciencefictionverhaal wilt vertellen waarin ruimtereizigers zich door een flink deel van een sterrenstelsel verplaatsen, er twee opties zijn. Je laat ruimtevaartuigen via wormgaten de kosmische afstanden tussen A en B afleggen. Of, optie twee: je verzint een futuristische ruimteschipaandrijving die andere planetenstelsels binnen bereik brengt, waarbij je alle technische en fysische beperkingen vrolijk naast je neerlegt.

Met die laatste zin was ik ineens weer een jaar of veertien. Liggend op de bank verdiept in één van de fantastische jeugdboeken van Bert Benson over de Euro-5, een ruimteschip met een internationale bemanning onder leiding van de Nederlandse commandant Peter de Vos. De Euro-5 leek opmerkelijk veel op de hypersone ramjet-raketten die nu tijdens tests meer dan 5000 kilometer per uur kunnen halen.

Reizen door de tijd

Maar De Vos had geen wormgaten nodig. Het toestel ‘welke was ontwikkeld met behulp van Europese industrieën’ wordt in de eerste boeken aangedreven door een atomaire motor, maar krijgt later een fotonenmotor. Die futuristische aandrijving op basis van lichtdeeltjes gaf de Euro-5 een top die dicht in de buurt kwam van de lichtsnelheid. Die gigantische snelheid (waarvoor de schrijver inderdaad de nodige technische en fysische beperkingen weg heeft moeten wuiven) was handig om van de geheime thuisbasis in de Franse Ardèche naar een tweede basis op Pluto te komen. Klinkt ver, maar ook zonder wormgaten is die afstand met de snelheid van het licht in iets meer dan vijf uur te overbruggen.

Hoe dan ook: het zou best kunnen dat Benson met zijn boeken de basis heeft gelegd voor mijn belangstelling in wetenschap en technologie. (Samen uiteraard met KIJK, want die viel dankzij een enorm vooruitziende blik van mijn ouders rond die tijd ook maandelijks op de mat.) En zo lijkt het erop dat dat verhaal over reizen via wormgaten in mijn hoofd nog een andere optie heeft opgeleverd: reizen door de tijd.

Deze column staat ook in KIJK 11/2022, eenvoudig en snel via onderstaande knop te bestellen.