Afgelopen maand mocht ik mijn eerste leasebak uitzoeken. Een leuk moment? Verre van. Want… ik moest kiezen.
En kiezen levert mij keuzestress op. Had me gewoon een koddige tweedehands auto aangewezen en ik was uitermate tevree geweest. Maar nee: ik mocht ‘het zelf bepalen’. Zoiets kan mijn (dare I say: ‘het’) brein niet aan. Ik ga wikken, wegen en gelukkiger word ik er niet van: want maak ik wel de juiste keuze?
Hetzelfde overkomt me in restaurants. Eentje met een kleine kaart maakt me blij, eentje met een culinair boekwerk vooral paniekerig. Meestal eindigt het met jaloerse blikken naar mijn tafelgenoot op wiens bordje het spreekwoordelijke gras stukken groener is dan op het mijne. Uit onderzoek is niet voor niets gebleken dat de mens helemaal niet gelukkiger wordt van keuzes.
Maar terug naar mijn leaseauto. Als vrouw kijk ik vooral naar uiterlijke vormen. Welke kleur heeft mijn nieuwe trouwe vierwieler bijvoorbeeld? Als ik een auto kan rijden met de fabelachtige kleur ‘Night Sky Black’, interesseert het mij niet zoveel meer hoe het zit met cilinderinhoud. En hoe snel de wagen optrekt, zal me worst wezen: ik wil er vooral snel mee kunnen inparkeren. En de Toyota Prius (die nog steeds in mijn keuzerace was) leek het vooral op dat laatste puntje te gaan verliezen.
Totdat de gelikte autoverkoper de magische woorden sprak: ‘Oh maar mevrouwtje, u hóeft ook niet te parkeren… Dat doet de Prius zelf!’. En verrek. Hij had gelijk. Voor ik wist zat ik met mijn handen in de lucht in een leasebak die zichzelf met een komisch computergestuurd stemgeluid aan het inparkeren was. Het leek wel een spaceship! En ik als KIJK-hoofdredacteur zou daar toch gevoelig voor moeten zijn.
Aldus geschiedde. Ik was verkocht. En de Prius ook. Bovendien: ik had een keuze gemaakt! Een nog groter verworven recht dan de auto zelf. Totdat ik als vervent Twitteraar stuitte op een tweet van nota bene @KIJKredactie zelf: ‘Na Toyota komt nu ook Porsche met een hybride’. En wat voor één. De eerste Porsche die mijn parelwitte Prius waagt in te halen is zijn leven niet veilig: die kan mijn jaloerse killerlook verwachten. Zucht…
Afgelopen maand mocht ik mijn eerste leasebak uitzoeken. Een leuk moment? Verre van. Want… ik moest kiezen.
En kiezen levert mij keuzestress op. Had me gewoon een koddige tweedehands auto aangewezen en ik was uitermate tevree geweest. Maar nee: ik mocht ‘het zelf bepalen’. Zoiets kan mijn (dare I say: ‘het’) brein niet aan. Ik ga wikken, wegen en gelukkiger word ik er niet van: want maak ik wel de juiste keuze?
Hetzelfde overkomt me in restaurants. Eentje met een kleine kaart maakt me blij, eentje met een culinair boekwerk vooral paniekerig. Meestal eindigt het met jaloerse blikken naar mijn tafelgenoot op wiens bordje het spreekwoordelijke gras stukken groener is dan op het mijne. Uit onderzoek is niet voor niets gebleken dat de mens helemaal niet gelukkiger wordt van keuzes.
Maar terug naar mijn leaseauto. Als vrouw kijk ik vooral naar uiterlijke vormen. Welke kleur heeft mijn nieuwe trouwe vierwieler bijvoorbeeld? Als ik een auto kan rijden met de fabelachtige kleur ‘Night Sky Black’, interesseert het mij niet zoveel meer hoe het zit met cilinderinhoud. En hoe snel de wagen optrekt, zal me worst wezen: ik wil er vooral snel mee kunnen inparkeren. En de Toyota Prius (die nog steeds in mijn keuzerace was) leek het vooral op dat laatste puntje te gaan verliezen.
Totdat de gelikte autoverkoper de magische woorden sprak: ‘Oh maar mevrouwtje, u hóeft ook niet te parkeren… Dat doet de Prius zelf!’. En verrek. Hij had gelijk. Voor ik wist zat ik met mijn handen in de lucht in een leasebak die zichzelf met een komisch computergestuurd stemgeluid aan het inparkeren was. Het leek wel een spaceship! En ik als KIJK-hoofdredacteur zou daar toch gevoelig voor moeten zijn.
Aldus geschiedde. Ik was verkocht. En de Prius ook. Bovendien: ik had een keuze gemaakt! Een nog groter verworven recht dan de auto zelf. Totdat ik als vervent Twitteraar stuitte op een tweet van nota bene @KIJKredactie zelf: ‘Na Toyota komt nu ook Porsche met een hybride’. En wat voor één. De eerste Porsche die mijn parelwitte Prius waagt in te halen is zijn leven niet veilig: die kan mijn jaloerse killerlook verwachten. Zucht…
Dit is de hoofdredactionele column van KIJK 10/2010, in de winkel van 27 augustus tot en met 23 september.
Beeld: Studio 5982