Peperdure munitie zorgt ervoor dat het Amerikaanse superschip niet van zich af kan bijten. Maar er is een oplossing.
Eerder dit jaar nam de Amerikaanse marine het door ontwikkelingsproblemen geplaagde superschip de USS Zumwalt in gebruik. Met zijn lengte van 185 meter is de DDG-1000 ruim 30 meter langer dan de schepen van een vergelijkbaar type en hij is van voor tot achter volgestouwd met de nieuwste radarapparatuur, wapensystemen en aandrijving. En nu krijgt het schip eindelijk munitie.
Met zijn opvallende boegvorm (een wave piercing tumblehome hull), de hoekige vlakken en de in het dek wegklappende kanonnen is de USS Zumwalt veel minder zichtbaar voor vijandelijke radarsystemen. Stealth zorgt ervoor dat de DDG-1000 onopgemerkt voor een vijandelijke kust kan gaan liggen om vervolgens diep in het binnenland loepzuiver doelen te beschieten, luchtafweersystemen uit te schakelen en de weg vrij te maken voor de landingstroepen.
Te duur
Dat loepzuivere schieten zou worden gedaan met long range land attack projectiles (LRLAPs), waarmee doelen tot ruim 100 kilometer afstand binnen bereik komen. De enorme afstand wordt gehaald doordat de 155 millimeter-LRLAPs zijn uitgerust met een soort raketmotor (een base bleed engine) en ze het laatste eind kunnen overbruggen in glijvlucht. Dankzij gps en een zogenoemd inertial measurement unit guideance system, waarmee het projectiel zichzelf tijdens de vlucht kan bijsturen, is het tot 50 meter nauwkeurig.
De kanonnen van de Zumwalt kunnen, net als een houwitser, verschillende granaten na elkaar afvuren die elk een andere baan beschrijven. Zo kunnen 150 (!) granaten richting een doel worden gestuurd en vervolgens allemaal tegelijk aankomen.
De Zumwalt kan per uur 1200 van die projectielen verschieten. Indrukwekkend, maar ook peperduur. In 2001, toen de LRLAP werd ontwikkeld, zou een granaat ‘slechts’ 50.000 dollar gaan kosten (nu zo’n 48.000 euro). Maar dat liep snel uit de hand. Toen de supergranaten vorig jaar eindelijk in productie konden worden genomen, was de stukprijs opgelopen tot maar liefst 800.000 dollar (762.000 euro). Dus als de Zumwalt een uurtje LRLAPs van zich af zou slingeren, kost dat bijna een miljard (!) dollar. Zo’n 1/600ste van het totale Amerikaanse defensiebudget.
Excalibur
Nu kijken de Amerikanen, als het om defensie gaat, niet op een tientje, maar dit werd zelfs het Pentagon een beetje te gortig. Daarom gaat de Zumwalt, in plaats van de dure LRLAPs, Excalibur-granaten verschieten.
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De Excalibur-projectielen begonnen hun ‘carrière’ als artilleriegranaten. In Irak en Afghanistan werden er ongeveer 800 van afgeschoten en die bleken dankzij een ingebouwd gps erg nauwkeurig. De 155 mm-houwitsers van de Amerikaanse landmacht konden van tientallen kilometers afstand doelen bestoken die zich op nog geen 100 meter van de eigen troepen bevonden. En dat voor ‘slechts’ 68.000 dollar per schot.
Kwetsbaar
Nadeel is alleen dat de Excalibur maar een bereik heeft van zo’n 45 kilometer, dus de helft van die van een LRLAP. Dat betekent weer dat de Zumwalt in sommige gevallen nog dichter voor een vijandelijke kust moet gaan liggen en daar is het schip, ondanks stealth, heel erg kwetsbaar voor antischeepsraketten.
Nog een laatste probleempje. Het gaat waarschijnlijk nog eens 250 miljoen dollar kosten om de kanonnen van de drie Zumwalt-klasse schepen (één klaar, twee in aanbouw) om te bouwen zodat ze de nieuwe granaten kunnen verschieten. Maar ach, op schepen die straks drie miljard dollar per stuk hebben gekost…
Bronnen: US Navy, Popular Mechanics
Beeld: Raytheon/US Navy