Wetenschappers zijn erin geslaagd magnetische cellen te isoleren uit de neuzen van regenboogforellen. Deze cellen kunnen ons vertellen hoe dieren navigeren met het aardmagnetisch veld.

Na drie jaar op zee te hebben gezwommen, zijn regenboogforellen in staat terug te zwemmen naar de plek waar ze zijn geboren. Ze doen dit niet alleen aan de hand van hun uitstekende zicht en reukvermogen, maar maken ook gebruik van het magnetisch veld van de aarde. De hiervoor verantwoordelijke cellen zijn nu gevonden door onderzoekers verbonden aan het California Institute of Technology.

Draaiende cellen

Magnetische cellen vinden is een ingewikkelde taak. De cellen zitten namelijk niet op een klompje bij elkaar, omdat ze elkaar anders magnetisch zouden beïnvloeden. Michael Winklhofer, hoofdonderzoeker: “Als je weefsel hebt met deze cellen erin, zal hooguit één op tienduizend magnetisch zijn.”

Winklhofer en collega’s bekeken cellen uit de neus van regenboogforellen onder de microscoop met een magneet die om de cellen heen draaide. Zo vonden de wetenschappers de magnetische cellen, die meedraaiden met het gecreëerde veld.

In deze cellen troffen de wetenschappers kleine magnetietkristallen aan, een vorm van ijzer die heel sterk magnetisch is. Het effect van de kristallen, die een duizendste millimeter groot zijn, was honderden keren sterker dan eerst gedacht. Op deze manier zouden forellen hele subtiele veranderingen in het magnetisch veld kunnen voelen.

Magneetsensors

Nu moeten de wetenschappers nog bewijzen dat de cellen echte magneetsensors zijn, want het feit dat deze reageren op een magnetisch veld betekent niet dat ze deze informatie ook doorspelen naar de hersenen. In een volgend project willen de onderzoekers bovendien cellen in duiven bestuderen, om zo achter het geheim van magnetische gevoeligheid bij verschillende diersoorten te komen.

Bronnen: PNAS, ScienceNOW

Beeld: Curtis Fry/CC BY 2.0