Een buitenaardse beschaving kan zichzelf vernietigen door middel van biologische wapens. Kunnen we dat zien vanaf de aarde?
Gisteren bespraken we op onze site de mogelijkheid dat een buitenaardse soort zichzelf uitroeit met een kernoorlog. Maar een ‘intelligente’ beschaving heeft meer mogelijkheden tot zijn beschikking om zichzelf om zeep te helpen. Bijvoorbeeld: een aangepast virus dat niet stopt totdat het elke alien heeft uitgeroeid. Kunnen we daar tekenen van zien als we vanaf de aarde of met een ruimtetelescoop naar een verre planeet kijken? De Britse sterrenkundigen Adam Stevens, Duncan Forgan en Jack O’Malley James zochten het uit.
Ontbindende bevolking
Allereerst stellen de drie wetenschappers in hun nogal morbide artikel dat een natuurlijke ziekteverwekker de klus waarschijnlijk niet geklaard krijgt. De reden: als de planeet in kwestie op een gegeven moment door de ziekte heel dunbevolkt is geworden, kan het virus zich niet meer verder verspreiden. Maar een kunstmatig aangepaste ziekteverwekker zou over dat probleem heen kunnen stappen, bijvoorbeeld doordat hij zich via allerlei verschillende soorten kan verspreiden.
Gaan we ervan uit dat zo’n virus in zijn opzet is geslaagd, dan ligt de hele bevolking van de buitenaardse beschaving in kwestie te ontbinden. Daarbij komt het gas methaanthiol in grote hoeveelheden vrij: zo’n 10.000 ton, als je uitgaat van het huidige totale aantal mensen op aarde. Dat gas belandt dan in de loop van een jaar in de atmosfeer, om daar vervolgens uit elkaar te vallen in andere stoffen. “Dat zou een erg kortstondig signaal opleveren”, concluderen Stevens, Forgan en O’Malley James.
Vervagend signaal
Maar wacht: als we een virus hebben dat ook andere soorten kan besmetten – dan zouden weleens álle dieren op zo’n planeet aan de betreffende ziekte kunnen sterven. Dan heb je het in het geval van de aarde over zo’n 60 miljard ton biomassa, wat 100 miljoen ton methaanthiol oplevert. Die hoeveelheid wordt dan bovendien in de loop van een veel langere periode aan de atmosfeer afgestaan: zo’n 30 jaar.
Zouden we dat dan wel vanaf de aarde kunnen zien? Niet direct, stellen de sterrenkundigen, maar wel via een omweg. Het methaanthiol valt namelijk onder meer uit elkaar in ethaan, en dat gas leent zich wél goed voor detectie op afstand – zeker in combinatie met andere moleculen die hierbij ontstaan.
Ook in dit geval blijft het echter een signaal dat zich niet aankondigt en in de loop der jaren vervaagt. Het is dus maar de vraag of we het zullen zien als een buitenaardse beschaving op deze manier een punt achter zijn bestaan zet.
Morgen meer!
Bron: ArXiv.org