Zin om een filmpje te kijken? Haal de bacteriën maar uit het televisiekastje!
In de negentiende eeuw zorgde de Engelse fotograaf Eadweard Muybridge voor heel wat verwondering toen hij beelden van een galopperend paard liet zien. Tegenwoordig kijken we hier niet meer van op. En toch krijgen George Church van de universiteit Harvard en zijn collega’s nu opnieuw aandacht met het simplistische filmpje van Muybridge.
Ze sloegen de beelden namelijk op in een bacterie en kregen het vervolgens voor elkaar om het filmpje er weer uit te halen en te ‘lezen’. 90 procent van het filmpje was nog intact. Ook gebruikten de onderzoekers de bacterie als harde schijf voor een afbeelding van een hand. Hiervan konden ze 96 procent lezen.
Virusaanval
Hoe werkt het precies? Church en zijn team maakten handig gebruik van een speciaal stukje bacterie-DNA dat een grote rol speelt bij immuunreacties: CRISPR. Wanneer een virus de aanval inzet op bacteriën, slaan deze organismes zijn genetische informatie op, zodat ze bij een volgende aanval van eenzelfde soort virus weten hoe ze het van zich af moeten slaan.
De onderzoekers zetten de pixels van het paardenfilmpje en de foto van de hand om in DNA-codes om ze vervolgens in CRISPR te krijgen. Zo werden de beelden als het paard van Troje binnengeloodst en opgeslagen.
Harde schijf?
Of de bacteriën van Church ooit echt als harde schijf gaan worden gebruikt? Waarschijnlijk niet, maar dat is ook niet het ultieme doel. De onderzoekers hopen dat de krioelende wezentjes ooit gegevens uit hun eigen omgeving op deze manier kunnen opslaan. Zo kunnen we informatie verkrijgen van processen waar we – wie weet – nog geen weet van hebben.