Onderzoekers hebben een implantaat ontwikkeld dat in het brein kan worden gespoten. Hierdoor is een operatie niet meer nodig.

Met behulp van je brein een robotarm laten bewegen, genen aansturen en een F-35 laten vliegen. Het kan allemaal wanneer er een implantaat in je hersenen wordt geïnstalleerd. Helaas moet je hiervoor wel onder het mes en het veroorzaakt littekenweefsel. Maar een nieuw breinimplantaat brengt hier verandering in: het kan worden geïnjecteerd, zodat een grote ingreep niet nodig is.

Postzegel

Het implantaat bestaat uit een soort gaasje van geleidende polymeerdraden dat is uitgerust met piepkleine elektrodes of transistors. Het is zo zacht als zijde en net zo flexibel als breinweefsel zelf. 95 procent van het apparaatje bestaat uit leegte, waardoor breincellen zichzelf eromheen kunnen rangschikken.

Wanneer het apparaatje net het licht heeft gezien, is het plat en even groot als een postzegel en slechts enkele nanometers dik. Zodra het in een vloeistof wordt gelegd, rolt het uit zichzelf op in de vorm van een buis en kan het worden opgezogen door een injectienaald die het apparaatje vervolgens in een brein spuit. Eenmaal daar transformeert het implantaat weer in zijn oorspronkelijke vorm en kan de hersenactiviteit volgen.

Parkinson

Het apparaat is al succesvol getest in muizen. “Er wordt geen littekenweefsel gevormd, zelfs niet maanden na het injecteren van het apparaat, en ook wordt het niet afgestoten door het brein”, vertelt onderzoeker Charles Lieber aan Livescience. “Dit kan weleens zorgen voor een grote verandering in de geneeskunde en hersenonderzoek.”

De wetenschappers willen nu testen of het elektronische apparaat langere tijd in het lichaam kan blijven zitten zonder problemen te veroorzaken en uiteindelijk of het implantaat ook bij mensen helpt. Als het ook bij onze soort goed zijn werk doet, zou het kunnen worden ingezet om de hersenactiviteit van mensen met de ziekte van Parkinson te controleren en te stimuleren.

Bronnen: Nature Nanotechnology, Livescience, Nature News

Beeld: Lieber Research Group, Harvard University