“Ik keek vorige week naar een van de Iron Man-films en het ziet er echt heel realistisch uit”, mailt Dominique Devos. “Zou het mogelijk zijn om, als je veel geld hebt, een echt Iron Man-pak te bouwen?”
Een paar technologieën die Tony Stark voor zijn superheldenpak gebruikt, zijn misschien haalbaar. In allerlei onderzoekscentra ter wereld wordt gewerkt aan ‘uitwendige skeletten’ die bijvoorbeeld soldaten in staat moeten stellen om zich veel gemakkelijker voort te bewegen en zware spullen te verslepen. En er zijn lichte bepantseringen in ontwikkeling die grofweg aan de specificaties van het Iron Man-pak voldoen. Al zullen die je niet beschermen tegen de enorme g-krachten die op je lijf worden uitgeoefend als je, zoals in de film, van grote hoogte ter aarde stort.
Over naar de categorie ‘no way’. Het belangrijkste wapensysteem in het pak wordt gevormd door de uiterst nauwkeurige repulsor rays die de Marvel Comics Database omschrijft als “high-density muon beams”. Muondeeltjes bestaan en kunnen, net als fotonen in een laserwapen, gebundeld worden tot een straal. Eind jaren tachtig hebben de Amerikanen geprobeerd om op basis daarvan een directed energy-wapen te ontwikkelen waarmee raketten uit de lucht konden worden geschoten.
Maar het nadeel van zo’n deeltjeswapen is dat het energie vreet. Om zoals Iron Man een vuistgroot gat in een stalen plaat van 1,5 centimeter dik te branden, is al gauw 2 gigawatt nodig. Ter vergelijking: de kerncentrale bij Borssele heeft een vermogen van een kleine 500 megawatt…
Volgens de Marvel-database lijkt het erop dat het pak de repulsor rays ook als voortstuwing gebruikt. En ook de daarvoor benodigde energie wordt geproduceerd door de zogenoemde arc reactor, een kleine fusiereactor in Starks borst. Er wordt weliswaar gewerkt aan echte fusiereactoren, zoals ITER (zie ons ‘Dossier kernfusie’, KIJK 4/2012), maar die gaan met een beetje mazzel pas in de tweede helft van deze eeuw stroom produceren en zullen dan nog steeds een flink gebouw tot de nok vullen.
Maar zou je dan met kleine straalmotoren aan je handen en je voeten kunnen vliegen? Luc van Duinen, van de Faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek van de TU Delft, zegt daarover: “Het probleem is de stabiliteit. Als een puntkracht wordt uitgeoefend op een object zoals op de manier van Iron Man – aan de onderkant van de voeten en de handen – dan wordt het al gauw onstabiel. Denk maar aan een vuurwerkpijl. Die heeft onder de puntkracht van zijn stuwstraal een stokje om stabiliteit te genereren.”
Die hobbel zou je kunnen nemen met een fly by wire-systeem, maar ook dan nog blijven er op het gebied van de aerodynamica en de bestuurbaarheid een heleboel andere problemen over. Kortom: voor geld is veel te koop, maar niet alles. Zelfs niet voor de Tony Starks van deze wereld.
Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK antwoordt’? Mail hem naar info@kijkmagazine.nl!
Beeld: Ronald Grand/Archive/Hollandse Hoogte