Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
In de lavatunnels ver onder het maanoppervlak moeten de miljoenen kwetsbare samples worden opgeslagen.
De laatste decennia is de biodiversiteit op onze aardbol met alarmerende snelheid afgenomen. Als een ultieme back-up pleit een onderzoeksgroep aan de Universiteit van Arizona voor een soort moderne ark van Noach. Niet gevuld met twee van elk dier, maar met zaden, sporen, geslachtscellen en DNA van 6,7 miljoen bedreigde schimmel-, planten- en diersoorten. Een vaartuig komt er niet aan te pas, althans, geen boot. De onderzoekers willen de modulaire opslagbunker namelijk ver weg van het aardse ’tumult’ bouwen: diep onder de oppervlakte van onze maan.
Lees ook:
Maanark
De inspiratie voor het ambitieuze plan is de wereldzadenbank op Spitsbergen. Daar liggen miljoenen zaden opgeslagen die na een ramp gebruikt kunnen worden om de landbouw weer op te bouwen. Het idee achter de maanark is vergelijkbaar, maar grootschaliger; 5,1 miljoen bedreigde schimmel-, 300.000 planten- en 1,3 miljoen diersoorten veilig herbergen, om ze vervolgens bij ‘betere omstandigheden’ te herintroduceren. Een soort globale verzekering, noemen de onderzoekers het.
Om de hoek is de maan natuurlijk niet. Maar dat is dan ook precies het idee. Door de miljoenen soorten op de natuurlijke satelliet op de slaan, zouden de samples echt veilig zijn. Veiliger nog dan de zaden op Spitsbergen die – worst case scenario – bijvoorbeeld niet aan de de stijgende zeespiegel zouden ontsnappen, aldus de onderzoekers.
Lavatunnels
De onderzoekers willen de maanark bouwen in een van honderden lavatunnels die 80 tot 100 meter onder het maanoppervlak verstopt liggen. Daar zou de ark beschermd zijn tegen het onstuimige van het oppervlak, zoals de schommelende temperatuur, schadelijke straling en micrometeorieten. Vliegende, bolvormige robotjes SphereX, meegelift aan boord van landers of rovers, zouden de tunnels van te voren onder de loep kunnen nemen.
Het idee is de ark in delen op te bouwen uit verschillende prefab-modules; van cryo-modules waarin de samples bij -180°C tot -196°C bewaard kunnen worden, tot laboratoria om die waardevolle beetjes aards leven periodiek te checken. De onderzoekers schatten vijf cryo-ruimten nodig te hebben om alle 6,7 miljoen soorten op te slaan. De hele ark zou met 191 m² aan zonnepanelen – natuurlijk wél bovenop het maanoppervlak – van voldoende stroom kunnen worden voorzien.
De onderzoekers vermoeden dat het 250 trips kost om alle samples – 50 van elke soort – naar de maanark te verschepen. Ter vergelijking: het kostte 40 raketlanceringen om het internationale ruimtestation (ISS) destijds in elkaar te zetten.
Bronnen: University of Arizona, IEEE Aerospace Conference, IFLScience
Beeld: NASA, University of Arizona, Jekan Thanga/Youtube