Onderzoekers hebben een sensor ontwikkeld die robots en protheses in de toekomst een kunstmatige, maar zeer gevoelige huid geeft.

Voor de gemiddelde mens is het niet moeilijk om de druk in te schatten waarmee een ei is vast te pakken. Ook kan hij zonder problemen opmerken wanneer er een vlieg op zijn hand gaat zitten. Maar mensen met een prothese hebben dit gevoel niet. Wetenschappers van zowel de Stanford University in Californië als de Universiteit van Californië te Berkeley hebben grote vooruitgang geboekt bij de ontwikkeling van een kunstmatige huid die dat probleem moet verhelpen.

De sensors van Stanford voelen een druk van minder dan 20 milligram en doen dit met een enorme snelheid. De techniek maakt gebruik van een dunne film van hoogelastisch rubber, gevormd tot een veld van kleine piramides. Deze laag zit ingekapseld tussen twee parallelle elektrodes. De ‘huid’ die hierdoor ontstaat, is minder dan een millimeter dik en kan zelfs de druk voelen die een bromvlieg erop uitoefent.

In Berkeley gebruiken de onderzoekers nanodraden, gemaakt van germanium en silicium. Hiermee worden kleine transistors gemaakt, die in kleine matrices op een drager worden ‘geprint’. Deze huid kan een druk van 0 tot 15 kilopascal waarnemen en is erg stevig.

De hoeveelheid praktische toepassingen voor deze ontwikkelingen is enorm. Zoals gezegd wordt een kunstmatige, elektronische huid voor protheses ermee mogelijk. Daarnaast valt te denken aan robots, touchscreens, veiligheid in auto’s en allerlei medische toepassingen.

Bronnen: Stanford University, UC Berkeley

Beeld: UC Berkeley