Mooi zijn ze niet, maar bijzonder wel, deze recent waargenomen slakdolven die erg goed zijn aangepast aan het diepzeeleven.

Je kunt het je haast niet voorstellen, maar volgens onderzoekers is nog niet eens één procent van onze oceanen ontdekt. En dat terwijl al duizenden soorten die de zee bewonen bekend zijn. Deze drie recent ontdekte vissoorten voegen helaas niet zoveel toe aan dat percentage, maar tof zijn ze wel. En ook bijzonder, want ze leven op een diepte van ruim zeven kilometer.

Lees ook: Nieuw zeepaardje ontdekt

Slakdolven

Onderzoekers van Newcastle University troffen de vissen – die onder de slakdolven (Liparidae) vallen, een soort die niet de schoonheidsprijs wint – aan in de Peru-Chilitrog, ook wel Atacamatrog genoemd. Dit is een van de diepste delen van de oceaan, met een diepte van ruim acht kilometer.

Ondanks dat het daar pikkedonker en ontzettend koud is, en er een extreem hoge druk heerst, zijn er toch verschillende organismen die op deze diepte kunnen leven. Daar kwam het internationale onderzoeksteam achter nadat het camera’s, met daaraan vast een val met lokaas, liet zakken in het zuidoosten van de Stille Oceaan.

De nieuwe soorten werden allemaal geïdentificeerd door het team nadat het meer dan 100 uur aan videomateriaal en 11,468 foto’s op de zeebodem had geanalyseerd. Twee camera’s naar een diepte van ruim zeven kilometer krijgen, was overigens geen peulenschil. Het duurde vier uur voordat de HD-camera’s waren afgedaald in zee.

Actievelingen

Wat de onderzoekers meteen opviel aan de slakdolven, was hoe actief en doorvoed de vissen eruitzagen. Thomas Linley, een van de teamleden gevestigd aan de universiteit van Newcastle, zegt dat dat komt, doordat de slakdolven op deze diepte kunnen leven zonder concurrenten of roofdieren. Er is dus eten genoeg voor ze.

De slakdolven hebben, op hun tanden en een paar botjes in het binnenoor na, geen harde delen. Voor de rest bestaat het lichaam van de vissen uit een soort gelei die bij elkaar wordt gehouden door de hoge druk. “Zonder de extreme druk en kou om hun lichaam te ondersteunen, zijn ze enorm kwetsbaar en smelten ze snel wanneer ze naar de oppervlakte worden gebracht”, zegt Linley.

Een van de ‘cameravalsystemen’ slaagde er overigens ook in om een slakdolf te vangen die vervolgens naar de oppervlakte werd getransporteerd, waar de overblijfselen worden bewaard en geanalyseerd (het beest heeft de reis natuurlijk niet overleefd).

De drie ontdekte slakdolfsoorten hebben nog geen officiële naam gekregen, daarvoor is het wachten op een publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift. Voor nu heten ze even de roze, de blauwe en de paarse Atacama-slakdolf.

Bronnen: Earther, The Independent

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Bestel dan hier ons nieuwste nummer. Abonnee worden? Dat kan hier!