Zeeslakken houden er brutale eetmanieren op na, hebben onderzoekers van de Universiteit van Portsmouth ontdekt.
Wat doe je als je trek hebt? Juist, dan eet je een tussendoortje dat uit lekker veel voedingsstoffen bestaat om de grootste honger te stillen. In principe doen zeeslakken dat ook, maar dan nog veel vernuftiger.
Een groep Engelse onderzoekers heeft ontdekt dat de nudibranchia (een type zeenaaktslak) prooien oppeuzelt die zojuist zelf hun maaltijd achter de kiezen hebben. Op die manier krijgen de slakken extra veel voedingsstoffen binnen. De wetenschappers noemen de slak daarom een kleptopredator, een jattende jager.
Poliepen
Nudibranchia doen zich graag tegoed aan hydroïdpoliepen. Dit zijn heel kleine zeediertjes die zelf graag plankton en visjes eten. Maar ook van plankton zijn deze zeeslakken kennelijk niet vies. Want toen Trevor Willis, een van de wetenschappers, onderzoek deed voor de kust van Sicilië ontdekte hij dat nudibranchia graag hydroïdpoliepen eet die zelf net plankton op het menu hadden staan.
Het eetgedrag van de zeenaaktslakken werd bevestigd in experimenten. Toen onderzoekers nudibranchia lieten kiezen uit hydroïdpoliepen die plankton in hun ‘buik’ hadden en poliepen met een lege maag, aten de zeeslakken dubbel zo veel van de ‘volle’ zeediertjes.
Kleptomaan
Kleptoparasitisme – wachten tot een roofdier een prooi heeft gedood en dan als buitenstaander het maaltje claimen – is al langer bekend, maar deze manier van jagen is nieuw voor de onderzoekers. Ze gaven dit bijzondere jaaggedrag daarom de naam kleptopredation. En tja, wij snappen de zeenaaktslak wel. Liever lui dan moe, toch?
Het onderzoek staat gepubliceerd in Biology Letters.
Bronnen: Biology Letters, Live Science, phys.org
Beeld: Gabriella Luongo
Lees ook:
Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Bestel dan hier ons nieuwste nummer. Abonnee worden? Dat kan hier!