Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Deze rosse grutto legde in elf dagen een recordafstand van 12.854 kilometer af. En dat zonder te stoppen.
Rosse grutto’s (Limosa lapponica), de arctische tegenhangers van de grutto, leven op het oostelijk halfrond. Nadat ze hun jongen hebben uitgebroed in Alaska steken ze elk jaar (!) de Grote Oceaan over, op weg naar hun overwinteringsplek in Nieuw-Zeeland. Van 16 tot en met 27 september overbrugde een mannetjesgrutto, 4BBRW genoemd naar de vier gekleurde ringen om zijn poot, 12.854 kilometer door aan een stuk door te vliegen. Een nieuw record.
Lees ook:
Episch
De rosse grutto’s houden al langer het non-stop vliegrecord. 4BBRW verbrak het vorige record uit 2007, toen een vrouwtje 11.680 kilometer overbrugde in acht dagen. Ze was dus wel sneller, maar ze vloog 1174 kilometer minder ver dan de nieuwe kampioen. Er zijn trekvogels die nóg verder vliegen, met als recordhouder de Noordse stern die 90.000 kilometer in een jaar tijd aflegde, alleen was dat zeker niet non-stop.
Op 16 september begon 4BBRW aan zijn epische tocht. In Alaska was het broedseizoen ten einde en de tijd om te gaan overwinteren in Nieuw-Zeeland brak aan. De vogel met de lange snavel vrat zich aan de kust eerst helemaal klem aan schelpdiertjes en pieren waardoor zijn lichaamsgewicht met 40 procent toenam. Met al dat extra vet kon hij niet meer zo makkelijk opstijgen, maar moest hij eerst een aanloop nemen voordat hij omhoog kwam. In de elf dagen die volgden zette de vogel geen poot aan de grond.
We weten dit zo nauwkeurig, doordat onderzoekers onder leiding van Theunis Piersma van de Rijksuniversiteit Groningen de routes van veel trekvogels in kaart brengen. Op de website Global Flyway Network kun je ook de reis van recordhouder 4BBRW live volgen.
Met zijn gestroomlijnde lijf haalde de doordouwer een gemiddelde snelheid van bijna 49 kilometer per uur. 4BBRW had last van een straffe oostenwind en moest zijn koers bijstellen om uiteindelijk op 27 september in de buurt van Auckland, Nieuw-Zeeland, poot aan wal te zetten. Al die tijd had de marathonvlieger waarschijnlijk niet geslapen of gegeten.
Bronnen: Gizmodo, The Guardian, Trouw, Global Flyway Network