In de medische wereld wordt er druk gewerkt met 3D-printers. Zo kan een geprinte huid in de toekomst mensen met verschillende wonden helpen.
Al enige tijd werken verschillende onderzoekers ter wereld aan het printen van huid. Zo’n lapje kan vervolgens worden gebruikt om wonden te beschermen en doen helen. Het probleem bij dit 3D-geprinte vel is alleen dat het geen bloedvaten bevat en dus na verloop van tijd afsterft. Bloedvaatjes zorgen er immers voor dat zuurstof en voedingsstoffen worden aangeleverd en koolstofdioxide en afvalstoffen afgevoerd. Nu hebben wetenschappers van het New Yorkse Rensselaer Polytechnic Institute en de Yale University voor het eerst huid mét bloedvaten geprint.
Lees ook:
Bio-inkt
Het New Yorkse team begon aanvankelijk zonder de Yale-onderzoekers en mengde twee soorten levende cellen om een bio-inkt te produceren. Met deze inkt alleen al konden ze een stukje huid printen, maar dat miste dus die belangrijke bloedvaten.
De samenwerking met de Yale-onderzoekers veranderde dat. Aan de inkt werden nog twee belangrijke elementen toegevoegd die bloedvatvorming stimuleren: endotheelcellen en pericyten. De endotheelcellen bedekken de binnenkant van de bloedvaten en de pericyten wikkelen zich om deze cellen en stabiliseren zo het bloedvat.
Donorhuid
Met de nieuwe bio-inkt printten de wetenschappers opnieuw een stuk huid waarin zich na een paar weken bloedvaten begonnen te vormen. Toen lapjes van deze kunsthuid op muizen werden getransplanteerd, zagen de onderzoekers dat de bloedvaten van de knaagdieren begonnen te communiceren met die van de geprinte huid. En dat is zeer belangrijk, benadrukt hoofdonderzoeker Pankaj Karande, want dat geeft aan dat er overdracht is van zuurstof en voedingsstoffen, wat het transplantaat in leven houdt.
De volgende stap is het transplantaat zo aan te passen dat het niet door het menselijk lichaam wordt afgestoten. Dat is nu wel het geval, want de cellen zijn lichaamsvreemd. Het zal dan ook nog even duren voordat mensen gebaat zijn bij een geprinte huid. Toch wordt ook hier al veel onderzoek naar gedaan; onlangs printten wetenschappers van de Wake Forest School of Medicine een transplantaat dat van muizencellen was gemaakt. Toen ze dit vervolgens op de muizen zelf plaatsten, werd het vel inderdaad niet afgestoten.
Bronnen: Tissue Engineering Part A, Rensselaer, New Atlas, De Ingenieur
Beeld: Yale University
Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!