Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Kikkers, met hun dunne, waterdoorlatende huidjes, mogen in het geknutselde spinnenhol dan wel aan de brandende zon ontsnapt zijn, ze eindigden als maaltijd.
Als we denken aan spinnen, denken we aan spinnenwebben. Maar de karakteristieke, fijngesponnen constructies, die we na een week of twee niet schoonmaken in de hoeken van onze kamers vinden, is niet de enige manier waarop de achtpotige rovers hun maal vangen.
In Madagaskar blijkt een spin te leven die zijn zijdedraden gebruikt om bladeren dicht te naaien. Kikkers kruipen waarschijnlijk het holletje in om aan de brandende zon te ontsnappen, niet wetend dat de kleine rover klaarstaat ze te grijpen en op te peuzelen, zo schrijven onderzoekers.
Lees ook:
Kikkermaal
Biologen ontdekten het bijzondere gedrag bij toeval, tijdens een ecologische survey op Madagaskar. Na een ochtend vogels tellen, zagen ze hoe een spin, vooralsnog gedoopt tot Damastes sp., zich tegoed deed aan een kikker (Heterixalus andrakata). Het genus Damastes is onderdeel van de jachtkrabspinnenfamilie, de zogenaamde Sparassidae. Het gros van de spinnen in deze groep spint geen complex web om zijn prooi te vangen, maar gaat actief op jacht.
Het eten van een kikker is op zich al best bijzonder: de achtpotige rovers vullen hun magen namelijk vooral met ongewervelden, zoals vliegen, muggen of mieren. Hoewel het niet ongehoord is dat er een gewerveld dier zoals een klein knaagdier tussen spinnenkaken verdwijnt, is het volgens de onderzoekers slechts de tweede keer dat zoiets op Madagaskar is vastgelegd.
Koel holletje
Nog bijzonderder dan de ambitieuze prooi, is de manier waarop de spin aan dat maal kwam. De onderzoekers spotten deze spinnensoort op drie verschillende momenten en locaties op het eiland, in of vlakbij twee gedeeltelijk, met spinrag ‘dichtgenaaide’ bladeren.
Het team vermoedt dat kikkers, met hun kwetsbare, waterdoorlatende huidjes, periodiek beschutting zoeken tegen de brandende zon en predatoren. De bladerholletjes lijken daar op het eerste gezicht heel geschikt voor. Tot de spin, geduldig wachtend tot zijn prooi zijn val in klautert, toeslaat.
De spinnen knutselden hun ‘holen’ in de groene bladeren van drie verschillende boomsoorten, waaronder de Tambourissa sp. en de Spaanse ceder. Sterke voorkeur voor een bepaalde soort lijken ze volgens de onderzoekers dan ook niet te hebben. Of dergelijk gedrag vaker voorkomt, en de spinnen de val bijvoorbeeld specifiek voor kikkers zetten, is nog niet duidelijk. Dat moet vervolgonderzoek uitwijzen.
Bronnen: Ecology and Evolution, IFLScience
Beeld: Thio R Fulgence et al., 2020/Ecology and Evolution